ΝΑΤΟ

Το ΝΑΤΟ είναι ένας διεθνής πολιτικοστρατιωτικός πολυεθνικός οργανισμός. Οι κύριοι στόχοι του συνασπισμού είναι η προστασία της ασφάλειας των χωρών μελών, η διατήρηση της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών του, η ενίσχυση της σταθερότητας και της ευημερίας στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και η προάσπιση του κράτους δικαίου.

Το κύριο έγγραφο του οργανισμού είναι η Βορειοατλαντική Συνθήκη με το βασικό της άρθρο 5, το οποίο ορίζει ότι ένα κράτος μέλος οφείλει να προστρέξει σε βοήθεια ενός άλλου κράτους μέλους σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης.

Το ΝΑΤΟ ως συμμαχία δημιουργήθηκε αρχικά λόγω της δυνητικής απειλής από την ΕΣΣΔ.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και της κούρσας των εξοπλισμών, το μπλοκ, εκτός από τον αμυντικό του ρόλο, άρχισε να επιτελεί μια σειρά από στρατιωτικές και πολιτικές λειτουργίες. Όπως ο έλεγχος των ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών των στρατών της συμμαχίας. Καθώς και πολιτικές και επικοινωνιακές ενέργειες για την εκτόνωση και τη σταθεροποίηση της κατάστασης στον κόσμο, ιδίως για τη μείωση της αντιπαράθεσης μεταξύ χωρών με πυρηνικό δυναμικό.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η συμμαχία έχασε τους κύριους στόχους της, αλλά δεν διαλύθηκε και αναζήτησε νέες προτεραιότητες και καθήκοντα.

Από το 2010, η συμμαχία στοχεύει στη συλλογική άμυνα, τη διαχείριση κρίσεων και τη συνεργατική ασφάλεια.

Τον Ιούλιο του 2019, η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνωρίστηκε ως η κύρια απειλή ασφάλειας για τη συμμαχία.

Τον Ιούνιο του 2022, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ υιοθέτησε την έννοια της αποτροπής "οποιασδήποτε επίθεσης" από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Ιστορία και εξέλιξη του ΝΑΤΟ

Η αρχή του σχηματισμού της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας θεωρείται το σύμφωνο WEU, που συνήφθη την άνοιξη του 1948 μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας, των Κάτω Χωρών και του Λουξεμβούργου.

Παράλληλα, εκπονούνταν σχέδια για μια συμμαχία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και της Μεγάλης Βρετανίας.

Οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν στην υπογραφή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου μεταξύ του Βελγίου, της Βρετανίας, του Καναδά, της Δανίας, της Γαλλίας, της Ισλανδίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, των Κάτω Χωρών, της Νορβηγίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Πορτογαλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (4 Απριλίου 1949).

Η συνθήκη επικυρώθηκε και τέθηκε τελικά σε ισχύ στις 24 Αυγούστου 1949, βάσει της οποίας τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να υπερασπιστούν συλλογικά κάθε χώρα που θα δεχόταν στρατιωτική επίθεση.

Έκτοτε το ΝΑΤΟ έχει επεκταθεί πολλές φορές, προσθέτοντας μέλη στη συμμαχία.

"Η πρώτη επέκταση του ΝΑΤΟ" έγινε το 1952 με την είσοδο της Ελλάδας και της Τουρκίας στη συμμαχία.

Η Δυτική Γερμανία εντάχθηκε το 1955.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1954, η ΕΣΣΔ υπέβαλε αίτηση προσχώρησης στο μπλοκ, αλλά απορρίφθηκε.

Μετά από αυτό, δημιουργήθηκε η Συμμαχία του Συμφώνου της Βαρσοβίας (Σύμφωνο της Βαρσοβίας) για να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής την ΕΣΣΔ. Περιλάμβανε 8 σοσιαλιστικά προσανατολισμένα κράτη (ΕΣΣΔ, Αλβανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, ΓΛΔ, Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία). Ο οργανισμός υπήρξε για 36 χρόνια (από τις 14 Μαΐου 1955 έως την 1η Ιουλίου 1991). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο κόσμος θεωρούνταν διαιρεμένος σε δύο αντίπαλα μπλοκ.

Το 1982, η Ισπανία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ. Και μετά την επανένωση της Γερμανίας, το έδαφος της πρώην ΓΛΔ εντάχθηκε στη συμμαχία.

Το 1999, η συμμαχία διευρύνθηκε με νέα μέλη (Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχική Δημοκρατία).

Και το 2004 προσχώρησαν στη συμμαχία η Βουλγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία και η Εσθονία.

Η Κροατία, και η Αλβανία προστέθηκαν το 2009 και το Μαυροβούνιο το 2017.

Τα τελευταία μέλη που θα ενταχθούν στη συμμαχία είναι η Βόρεια Μακεδονία (2020) και η Φινλανδία (2023).

Ο Πόλεμος στην Ουκρανία έκανε τους Ευρωπαίους εταίρους να συνειδητοποιήσουν ότι είναι καιρός να προετοιμαστούν σοβαρά για νέες απειλές.

Δομή και οργάνωση του ΝΑΤΟ

Το ΝΑΤΟ έχει την έδρα του στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα του Βελγίου.

Το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο είναι το κύριο πολιτικό όργανο της Συμμαχίας, όπου οι εκπρόσωποι των χωρών μελών συναντώνται εβδομαδιαίως.

Οι υπουργοί Εξωτερικών στο πλαίσιο του Συμβουλίου συναντώνται μία φορά κάθε έξι μήνες και οι υπουργοί Άμυνας τρεις φορές το χρόνο.

Πραγματοποιούνται επίσης τακτικές σύνοδοι κορυφής των αρχηγών κρατών.

Η ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων εξαρτάται από την τρέχουσα πολιτικοστρατιωτική κατάσταση στον κόσμο και μπορεί να αλλάξει, αλλά οι τελικές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν μόνο με τη γενική συναίνεση όλων.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ προεδρεύει του Συμβουλίου και είναι υπεύθυνος για την καθοδήγηση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, την υπέρβαση των διαφωνιών και την εφαρμογή των αποφάσεων. Τις περισσότερες φορές επιλέγεται από τον πολιτικό κύκλο της Ευρώπης.

Το δεύτερο σημαντικό όργανο της συμμαχίας είναι η Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού, η οποία είναι υπεύθυνη για θέματα που σχετίζονται με τα πυρηνικά όπλα. Συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο με τη συμμετοχή των υπουργών Άμυνας των κρατών μελών.

Η Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ αποτελεί συνδετικό κρίκο στη λήψη πολιτικών και στρατιωτικών αποφάσεων. Τα καθήκοντά της σχετίζονται με τη λήψη αποφάσεων για στρατιωτικές επιχειρήσεις και τη διασφάλιση της ασφάλειας των χωρών της Συμμαχίας, τον καθορισμό των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ και των διαφόρων τύπων απειλών.

Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνται τακτικά με τη συμμετοχή στρατιωτικών εκπροσώπων και τουλάχιστον τρεις φορές το χρόνο με τη συμμετοχή των υπουργών Άμυνας.

Επιπλέον, υπάρχουν επίσης στρατηγικά όργανα στρατιωτικής διαχείρισης: η Διοίκηση Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και η Διοίκηση Μετασχηματισμού του ΝΑΤΟ.

Η Διοίκηση του ΝΑΤΟ είναι η κύρια αρχή για όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Συμμαχίας. Κατά κανόνα, ο ανώτατος αξιωματούχος εκλέγεται από τον αμερικανικό στρατό. Οι συμμαχικές δυνάμεις αντίδρασης και οι μονάδες κυβερνοασφάλειας ανήκουν επίσης σε αυτή τη διοίκηση.

Η Διοίκηση Μετασχηματισμού του ΝΑΤΟ διασφαλίζει τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των δυνάμεων της Συμμαχίας και την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών στις ένοπλες δυνάμεις, αυξάνοντας τις δυνατότητες, τα πρότυπα και την αποτελεσματικότητα της κοινής αμυντικής δύναμης.

Περιλαμβάνει το Κοινό Κέντρο Δυνάμεων Ταχείας Αντίδρασης στη Νορβηγία, το Κέντρο Ανάλυσης και Εκμάθησης Μαθημάτων στην Πορτογαλία και το Κέντρο Εκπαίδευσης στην Πολωνία.

Το ΝΑΤΟ ενθαρρύνει τα μέλη του να διαθέτουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους για την άμυνα και αυτό αποτελεί βασική δέσμευση για τις χώρες μέλη. Το ποσό που διατίθεται από κάθε χώρα μπορεί να ποικίλλει και οι προϋπολογισμοί αναφέρονται συνήθως σε εθνικά νομίσματα. Το ποσό αυτό ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια EUR ετησίως.

Κράτη μέλη του ΝΑΤΟ

Το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Δανία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισλανδία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες, η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Πορτογαλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνται τα ιδρυτικά μέλη της συμμαχίας.

Η Ισλανδία είναι το μόνο μέλος της ένωσης που δεν διαθέτει τακτικές ένοπλες δυνάμεις, παρά μόνο ακτοφυλακή. Αυτή η πτυχή ήταν μία από τις προϋποθέσεις για την ένταξη στην ένωση. Όμως οι εθελοντές της Ισλανδίας εκπαιδεύονται τακτικά σε βάσεις του ΝΑΤΟ στη Νορβηγία.

Η Γαλλία εγκατέλειψε τη συμμαχία από το 1966 έως το 2009, ενώ παρέμεινε μόνιμος εταίρος του μπλοκ.

Στα μέλη που προσχώρησαν αργότερα κατά τη διεύρυνση της συμμαχίας περιλαμβάνονται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Εσθονία, η Αλβανία, η Κροατία, το Μαυροβούνιο, η Βόρεια Μακεδονία και η Φινλανδία.

Στις αρχές του 2024 θα υπάρχουν μόνο 31 μέλη του ΝΑΤΟ. Η Σουηδία επρόκειτο να ενταχθεί στη συμμαχία μαζί με τη Φινλανδία. Η απόφαση για την ένταξή της ελήφθη ήδη στις 5 Ιουλίου 2022, αλλά η συνθήκη δεν επικυρώθηκε από όλα τα μέλη του μπλοκ.

Έτσι, η τουρκική κυβέρνηση σκοπεύει να συμφωνήσει με την είσοδο της Σουηδίας στη συμμαχία μόνο μετά την εκπλήρωση ορισμένων απαιτήσεων (καταστολή των Κούρδων αυτονομιστών, έκδοση υπόπτων, άρση των περιορισμών στις πωλήσεις όπλων προς την Τουρκική Δημοκρατία).

Χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στη συμμαχία στην αρχή της τρέχουσας περιόδου: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Γεωργία και Ουκρανία.

Δεν υπάρχει συναίνεση για το θέμα αυτό στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ και η ένταξη των χωρών αυτών δεν μπορεί να γίνει γρήγορα λόγω της πολιτικής κατάστασης και της μη εκπλήρωσης των κριτηρίων ένταξης στη συμμαχία.

Οι κύριες προϋποθέσεις για την έγκριση των αιτήσεων για νέα μέλη είναι η συναίνεση όλων των σημερινών μελών, καθώς και το υψηλό κόστος στρατιωτικής συντήρησης, η εκπλήρωση των απαιτήσεων για τους εξοπλισμούς, τη δύναμη των στρατευμάτων και τις υποδομές που εξυπηρετούν τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας.

Εκτός από τα μόνιμα μέλη του ΝΑΤΟ, υπάρχει ένα πρόγραμμα ατομικής εταιρικής σχέσης, το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία σχέσεων συνεργασίας και υποστήριξης στον τομέα της άμυνας.

Οι εταίροι της Συμμαχίας είναι η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Γεωργία, το Καζακστάν, η Μολδαβία, η Μολδαβία, η Σερβία και η Ουκρανία.

Έτσι, η Ρωσία δημιούργησε ενεργά σχέσεις εταιρικής σχέσης με το μπλοκ του ΝΑΤΟ κατά την περίοδο 1991 - 2002. Κυρίως στον τομέα της καταπολέμησης της διεθνούς τρομοκρατίας.

Από το 2008, οι κοινοί στόχοι άρχισαν να χάνουν τη σημασία τους και οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της συμμαχίας επιδεινώθηκαν. Και το 2021 πάγωσαν όλες οι σχέσεις υποστήριξης και αμοιβαίας συνεργασίας.

Οι ισχυρότερες χώρες του ΝΑΤΟ

Οι συνεισφορές στον οργανισμό δεν είναι ομοιογενείς.

Περισσότερο από το ήμισυ του ποσοστού όλων των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ είναι δυνάμεις των ΗΠΑ. Αυτό οφείλεται στην ισχυρότερη οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών και σε ένα ανεπτυγμένο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο επιτρέπει μεγαλύτερες επενδύσεις στην ανάπτυξη του μπλοκ.

Από τη μία πλευρά, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα είδος ναυαρχίδας που οδηγεί άλλες χώρες. Από την άλλη πλευρά, οι επικριτικοί πολιτικοί των Ηνωμένων Πολιτειών κατηγορούν την ηγεσία της χώρας και της συμμαχίας ότι οι επενδύσεις είναι δυσανάλογες.

Το 2% ή και περισσότερο του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δαπανούν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Εσθονία.

Εκτός από τις βασικές κανονιστικές πράξεις, τα μέλη της συμμαχίας συνάπτουν συχνά "συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας" μεταξύ τους. Έτσι, σε μια κρίσιμη κατάσταση, δεν χρειάζεται να διεξάγονται μακροχρόνιες γραφειοκρατικές εγκρίσεις και να περιμένουν την έγκριση όλων των συμμάχων του μπλοκ.

Μετά την αποχώρησή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο αισθάνεται λιγότερο επιβαρυμένο με υποχρεώσεις στην Ευρώπη, και αυτό οφείλεται τόσο στις πολιτικές όσο και στις στρατιωτικές συνιστώσες του διαλόγου με άλλες χώρες. Παρ' όλα αυτά, το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει Ένοπλες Δυνάμεις με υψηλά πρότυπα, καθώς επίσης συμμετέχει στις εξελίξεις των σύγχρονων όπλων και συμμετέχει στην προετοιμασία και την υλοποίηση αποστολών του ΝΑΤΟ.

Η Γερμανία είναι ο κύριος εμπνευστής της ανανέωσης του μπλοκ και συμμετέχει ενεργά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα τελευταία χρόνια, η Γερμανία είναι πρόθυμη να ενισχύσει τις αμυντικές ικανότητες της χώρας, οι οποίες χάθηκαν μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, προκειμένου να αυξήσει τη βοήθειά της προς άλλα κράτη μέλη και εταίρους.

Η Γαλλία συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, ακόμη και κατά τις περιόδους που αποσύρθηκε από τη συμμετοχή της στο μπλοκ. Και από το 2016, εφαρμόζει μέτρα για την παροχή πρόσθετης ασφάλειας στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, παρέχοντας παρουσία χερσαίων στρατευμάτων στην περιοχή.

Βοηθά επίσης σε περιπολίες στον εναέριο χώρο και αναπτύσσει σύγχρονο οπλισμό. Συμμετέχει στη διασφάλιση της ασφάλειας στα ύδατα της Μαύρης Θάλασσας. Και από το πρώτο εξάμηνο του 2022, διοικεί τη Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ στον σημερινό κόσμο

Οι κύριοι στόχοι και οι αποστολές της Συμμαχίας έχουν πλέον καθοριστεί.

Ειρηνευτική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο (4.500 στρατιώτες για τη διατήρηση της τάξης στην περιοχή).

Περιπολίες στον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τη Βαλτική Θάλασσα (αρκετές δεκάδες πλοία άμεσης επιχειρησιακής αντίδρασης).

Βάση Sea Guardian στη Μεσόγειο Θάλασσα για τη διενέργεια ανάλυσης πιθανών απειλών, αντιτρομοκρατική αντιμετώπιση, ενίσχυση της συνεργασίας και των αμυντικών δυνατοτήτων των χωρών της συμμαχίας.

Η Task Force Aegean επιτρέπει τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών και την παροχή βοήθειας στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Αποστολή στο Ιράκ για εκπαίδευση και ευθυγράμμιση μάχης για την αντιμετώπιση των διεθνών τρομοκρατικών απειλών, καθώς και για την ενίσχυση των τεχνικών, πολιτικοστρατιωτικών και ιατρικών συνιστωσών των κοινών δυνάμεων.

Ειρηνευτική δέσμευση στην αφρικανική ήπειρο, όπου οι δυνάμεις ταχείας αντίδρασης εκπαιδεύονται, προετοιμάζονται και ευθυγραμμίζονται. Επίσης, το έργο των στρατιωτικών συμβούλων για ειρηνευτικούς σκοπούς (ιδίως στη Σομαλία και την Αιθιοπία).

Αεροπορικές περιπολίες στα σύνορα του ΝΑΤΟ για την αποτροπή απειλών.

Εκτός από τις μόνιμες επιχειρήσεις, διεξάγονται τακτικές ασκήσεις για την εξάσκηση των αναμενόμενων αντιδράσεων σε απειλές από πιθανούς αντιπάλους. Όλες οι ευθυγραμμίσεις λαμβάνουν χώρα σε περιβάλλον σχεδόν μάχης, όπου εκπροσωπούνται όλες οι συμμαχικές δυνάμεις.

Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη το 2022 ενέκρινε τον κύριο στρατηγικό φορέα για την επόμενη δεκαετία για τη διασφάλιση της συλλογικής ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων των πτυχών της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, της πρόληψης των τρομοκρατικών απειλών και της μείωσης των κινδύνων των μεταναστευτικών κρίσεων.

Εγκρίθηκαν επίσης κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση της Ρωσίας σε σχέση με πιθανές απειλές στην Αρκτική, τον Βόρειο Ατλαντικό, τον Εύξεινο Πόντο, τη Βαλτική και τη Μεσόγειο και στα σύνορα της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας.

Οι ενέργειες της Κίνας, οι οποίες ενδέχεται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη διεθνή σταθερότητα, προσδιορίστηκαν ως άλλη δυνητική απειλή.

Κριτική και συζήτηση για το ΝΑΤΟ

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ δύσκολα μπορεί να υπερτονιστεί. Η Συμμαχία επιδιώκει να διασφαλίσει την ασφάλεια της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής και παρέχει ειρηνευτική υποστήριξη σε σχεδόν κάθε μέρος του κόσμου.

Καταπολεμά την τρομοκρατία, ασχολείται με την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και βελτιώνει τις αμυντικές ικανότητες των κρατών μελών της.

Παρ' όλα αυτά, η κριτική για τις δράσεις και τα σχέδια του μπλοκ δεν υποχωρεί και οι αντιδράσεις δεν σταματούν.

Τις περισσότερες φορές, το κύριο επιχείρημα είναι ότι το ΝΑΤΟ και οι ηγετικές χώρες της συμμαχίας κατηγορούνται για κυριαρχία και προώθηση προσωπικών συμφερόντων.

Συχνά η επέκταση του μπλοκ είναι ανησυχητική και απειλητική, σύμφωνα με ορισμένα κράτη, ιδίως εκείνα που έχουν διαφορετικές πολιτικές από αυτές που αναπτύσσει το ΝΑΤΟ.

Οι επικριτές επιμένουν επίσης ότι όλα τα προβλήματα και οι συγκρούσεις θα πρέπει να επιλύονται μέσω της διπλωματίας και όχι μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων και παρουσίας σε ζώνες συγκρούσεων.

Παρ' όλη την κριτική, το μπλοκ προσπαθεί να δημιουργήσει σχέσεις ακόμη και με τις χώρες που δεν ανήκουν στη συμμαχία, προσπαθώντας να καταλήξει σε συμβιβαστικές και ισορροπημένες λύσεις.

Το ΝΑΤΟ δεν είναι μια αυστηρά σταθερή δομή- η συμμαχία εξελίσσεται διαρκώς και είναι εύπλαστη στη λήψη αποφάσεων ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.

Το ΝΑΤΟ αποτελεί βασικό παράγοντα για τη διασφάλιση της διεθνούς ασφάλειας και τη διατήρηση της σταθερότητας.

Η Συμμαχία ανταλλάσσει ενεργά πληροφορίες και συνεργάζεται με άλλους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις διεθνείς συγκρούσεις και προλαμβάνει πιθανές απειλές.