Anne Frank

Anne Frank is een Joods meisje dat met haar familie in Nederland moet vluchten voor de nazi's. Ze is de schrijfster van Het dagboek van Anne Frank. Ze is de schrijfster van Het dagboek van Anne Frank, een publicatie waarin ze het nazisme aan de kaak stelt.

Anna Frank - biografie

Anne Frank werd geboren op 12.06.1929 in Duitsland in Frankfurt am Main. Als Duitse van geboorte, met Joodse wortels, verliet ze na de machtsovername door Hitler haar vaderland met haar familie en reisde naar Nederland.

Ondanks alle pogingen om zich voor het nazisme te verbergen, werd het meisje gevangen genomen en naar Auschwitz en vervolgens naar Bergen-Belsen gestuurd, waar ze in 1945 aan het einde van de oorlog overleed. De oorzaak van haar dood was tyfus.

Het huis in Amsterdam, waar zij en haar familie ondergedoken zaten voor de nazi's, is omgetoverd tot een Anne Frank Museum. Het staat aan de Prinsengracht en is een bezienswaardigheid in de buurt.

Het dagboek van Anne Frank is niet zomaar een boek, maar een uniek document waarin ze vertelt over het leed dat ze heeft doorstaan. In haar harde lot verenigde zich de angst van miljoenen mensen. De oorzaak van deze tragedies was de Holocaust. Anna werd samen met haar familie het slachtoffer van het nazisme.

Het meisje vertelde over alles wat er in haar geheime schuilplaats gebeurde. Ze deelde haar dromen en verlangens, verborg de ruzies niet die ontstonden tussen de bewoners van het huis waar iedereen zich schuilhield voor de nazi's.

Anna was de jongste dochter van de gepensioneerde officier en zakenman Otto Frank en zijn vrouw Edith Frank. Anna's oudere zus heette Margot en het leeftijdsverschil tussen hen was 3 jaar.

Nadat de nazi's in 1933 aan de macht kwamen, gingen Anna, haar moeder en zusje naar haar grootmoeder, die in Aken woonde. Het hoofd van de familie besloot naar Amsterdam te emigreren. Zijn vrouw en oudste dochter voegden zich bij hem in de herfst van hetzelfde jaar. De laatste hereniging van de familie vond plaats in februari 1934.

Verhulling en arrestatie

Er gebeurden problemen op 4 augustus 1944, de dag waarop de politie de geheime schuilplaats van de Franken ontdekte. Er wordt aangenomen dat de familie door iemand werd verraden, maar of dit daadwerkelijk het geval was is niet vastgesteld. Het is waarschijnlijk dat de Franks werden aangegeven door een van de werknemers van Anna's vader. De verklaring is geschreven door een Nederlander. Willem van Maaren, een medewerker van Opekt, wordt verdacht.

Hier is zo'n aantekening in Anna's dagboek, het is gedateerd 19.11.1942.

De Duitsers bellen bij elke deur aan en vragen of er Joden in het huis ..... wonen. s Avonds, als het donker is, zie ik colonnes mensen met huilende kinderen. Ze lopen maar door, overspoeld met klappen en schoppen die hen bijna neerhalen. Niemand blijft achter - oude mensen, baby's, zwangere vrouwen, zieken - allemaal worden ze meegesleurd in deze dodelijke mars.

Het is de moeite waard om hier te vertellen hoe Anna's familie in een asiel in Nederland terechtkwam. Aanvankelijk was de verhuizing gepland voor 16.07.1942. Maar op de 5de van dezelfde maand kreeg de oudste dochter van Otto Franco een oproep van de Gestapo van het Centraal Bureau voor Joodse Emigratie. Volgens het bevel moest ze naar het concentratiekamp Westerbork. Op 6 juli, vroeg in de ochtend, kwamen Anna en haar familie te voet aan op de Prinsengracht (openbaar vervoer was in die tijd verboden). Het regende die dag en er waren niet veel Gestapo-mannen op straat. De familie verscheen zonder bagage, waardoor de illusie van onderwerping werd gewekt, maar ze droegen elk drie sets kleren.

Op 13 juli kregen ze gezelschap van een andere familie van Pels uit Osnabrück, bestaande uit Herman van Pels, zijn vrouw Augusta en hun zoon Peter.

De achtste bewoner van het gesticht was de tandarts Fritz Pfeffer. Hij voegde zich bij de anderen op 16 november 1942.

De illegalen verbleven 25 maanden in het achterhuis. In 1944 ontvingen de autoriteiten een melding over een ondergedoken groep Joden. Politieagenten uit Nederland, samen met Gestapo agenten onder leiding van Karl Silberbauer, bezochten het asiel op 4 augustus. Allen werden in hechtenis genomen en naar de gevangenis in de Wetteringshansstraat gestuurd, waar ze vier dagen doorbrachten. Daarna werden Anna, haar vrienden en familieleden naar kamp Westerbork gestuurd.

Tijd in de vernietigingskampen

Vanwege het ontduiken van dagvaardingen werden de gevangenen in de "strafafdeling" geplaatst en naar het zwaarste werk gestuurd. Ze kregen karige rantsoenen en werden vaak geïsoleerd van andere Nazi overtreders. Meestal ontmantelden ze kapotte vliegtuigbatterijen.

Haar vader probeerde te regelen dat Anna een andere gevangene zou helpen om toiletten schoon te maken en de gevangenen uniformen te geven, maar dat lukte niet - de kampautoriteiten keurden het niet goed.

Het meisje, haar moeder en zus werden met geweld van haar vader gescheiden. Ze werden allemaal onderzocht door Dr. Josef Mengele, die besliste wie het kamp in mocht. Van de 1.019 mensen werden er 549, waaronder kinderen jonger dan vijftien jaar, in de gaskamers geplaatst. Anna, die toen al haar vijftiende verjaardag had gevierd, was de jongste gevangene in het gezelschap die niet was geselecteerd vanwege haar leeftijd.

Haar moeder en zus werden naar barak 20 gestuurd voor een quarantaine van drie weken. Al snel begon de selectie van vrouwen voor werk in de wapenfabriek. Edith en Margot stonden op de lijst, maar Anna niet, omdat het meisje jeuk had. Haar zus en moeder weigerden het aanbod om haar niet alleen te laten.

Een andere selectie onder de vrouwen in Auschwitz-Birkenau Mengele vond plaats op 30 oktober. De zusters werden gescheiden van hun moeders en samen met 634 gevangenen naar Bergen-Belsen gestuurd. Op dat moment werden gevangenen uit andere plaatsen daarheen gedreven vanwege de opmars van het Oostelijk en Westelijk Front. Maar dit kamp was niet ontworpen voor zo'n groot aantal gevangenen, dus de nieuwkomers, waaronder Anna en haar zus, moesten in een provisorische tent wonen en daarna verhuisden ze naar een barak die nog niet af was.

In het begin werkten Anna en haar zus in de "schoen" barak, maar toen weigerde het meisje te werken om bloedvergiftiging te voorkomen, zoals ook met anderen gebeurde. Hierdoor verloor ze het recht op extra rantsoenen, ze moest bedelen om eten en stelen uit de kampkeuken. In de herfst voegde Augusta van Pels zich bij de zusters en andere gevangenen, maar ze werd al snel weer gedeporteerd.

De gebeurtenissen in het kamp verliepen als volgt:

• In februari 1945 brak er een tyfusepidemie uit in Bergen-Belsen, die elke dag honderden mensenlevens eiste;
• De zusjes Frank werden in een sanatoriumblok geplaatst;
• In de ziekenboeg ontmoette Anne drie van haar vriendinnen, Hanneli Goslar, Nannette Blitz en Christine Neeter.

Tegen die tijd dacht Anna dat haar ouders dood waren en op een dag bekende ze aan vriendinnen dat ze niet meer wilde leven.

Deze vrouwen spraken over de laatste dagen van de zusjes.

De exacte sterfdatum van Anne Frank is onbekend. Het gebeurde in februari 1945. Kort voor de dood van het meisje verliet haar zus Margot haar leven, waardoor Anne uiteindelijk geen kracht meer had om zich tegen de ziekte te verzetten. Het meisje werd begraven in een ongemarkeerd massagraf.

In de officiële documenten, die direct na het einde van de vijandelijkheden door de Nederlandse autoriteiten werden opgesteld, staat dat de datum van haar dood 31 maart 1945 was. Maar wetenschappers zijn het hier niet mee eens. Allemaal omdat de eerste tekenen van tyfusinfectie bij de zusters al in de eerste helft van februari werden gevonden. De meesten stierven 12 dagen na besmetting aan de ziekte.

Het dagboek van Anne Frank

Anna kreeg het beroemde dagboek cadeau voor haar dertiende verjaardag. Een paar dagen voor de feestdag liet ze haar vader in een etalage een miniatuuralbum zien dat bedoeld was voor handtekeningen, met een originele stoffen kaft.

In haar dagboek vertelde Anna hoe het gesticht de enige kans op redding voor hun familie was. Ze hield het bij in briefvorm in het Nederlands. Haar moedertaal was Duits, maar Anna was al op jonge leeftijd Nederlands gaan leren, dus ze sprak het vloeiend, veel beter dan haar ouders. In deze brieven communiceerde het meisje met haar denkbeeldige vriendin Kitty. Het dagboek heette 'In het achterhuis'.

Anne Franks aantekeningen werden voor het eerst gepubliceerd op 25 juni 1947 door haar vader, Otto, die als enige van de acht bewoners van het Asylum nog wist te overleven. Hij kreeg het document van Mip Gies, die het dagboek uit het Asiel had gestolen. Het werd voor het eerst gepubliceerd in Nederland, en vijf jaar later in Amerika en Engeland.

Erfenis en impact

Het tragische verhaal van Anne Frank heeft de basis gevormd voor de plot van talloze boeken en films. Deze lijst bevat onder andere:

1. Theaterproductie van "Het dagboek van Anne Frank", uitgebracht op 10.1955.
2. "Anne Frank. Een biografie" geschreven door Melissa Muller, gepubliceerd in 1998.
3. "Op zoek naar Anne Frank”. Geschreven door Susan Goldman Rubin, uitgegeven in 2003.
4. “Mijn beste vriendin Anne Frank” - Netflix film 2021

Biografische films over Anne Frank zijn in de loop der jaren uitgebracht op de Nederlandse, Duitse, Joegoslavische, Engelse, Japanse, Franse en Italiaanse televisie.

Er is zelfs een opera gemaakt in 1968 met de titel Het dagboek van Anne Frank.

Ook is er een asteroïde vernoemd naar het Duitse meisje dat slachtoffer werd van het nazisme.

Anne Frank bracht het grootste deel van haar jeugd door op de vlucht, de reden hiervoor was het nazisme. Het meisje verloor tijdens de zwerftocht de hoop op bevrijding niet, maar het lot bereidde haar een ander einde voor. Eerst werd ze naar een concentratiekamp gestuurd, toen gescheiden van haar vader en moeder en uiteindelijk werd ze het slachtoffer van een tyfusepidemie die uitbrak onder de gevangenen. Veel mensen hebben van dit meisje gehoord, wier leven zo kort en moeilijk was, dankzij haar dagboek.

Frequently asked questions about Anne Frank