Chorwacja

Parki narodowe, najczystsze jeziora i oczywiście słynne plaże sprawiają, że ten mały kawałek Bałkanów jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc na kontynencie europejskim.

Informacje ogólne

Do początku lat 90-tych Chorwacja była częścią SFR Jugosławii, federalnego państwa na południu Europy. W 1991 r. ogłosiła secesję i utworzenie nowej niepodległej republiki.

Tło historyczne

W swojej dwustuletniej historii Chorwacja istniała przez 700 lat jako odrębny kraj. Początkowo było to Królestwo Chorwackie, potężne państwo, które prosperowało do 1102 roku. Na początku XI wieku dynastia rządząca pozbyła się władzy, a Chorwacja zjednoczyła się z Węgrami w ramach unii personalnej.

Potem były stulecia władzy wszelkiego rodzaju. Węgierskie rządy zostały zmienione przez dyktaturę osmańską, a niektóre regiony stały się częścią Republiki Weneckiej lub zdołały zachować swoją niezależność.

W XVI wieku wszystkie chorwackie regiony stopniowo znalazły się pod kontrolą monarchii Habsburgów i pozostały w granicach Cesarstwa Austro-Węgierskiego aż do I wojny światowej w 1914 roku.

Fragmenty upadłego imperium zjednoczyły się jako nowe Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Jedenaście lat później, w 1929 roku, kraj zmienił nazwę na Królestwo Jugosławii, w którym Chorwacja uzyskała status odrębnej jednostki terytorialnej (banovina).

II wojna światowa przyniosła nowe zmiany. Reżim Ante Pavelica został ustanowiony jako faszystowski kraj, który wyludnił tysiące Serbów, Bośniaków, Żydów i Cyganów.

Po wojnie na Bałkanach pojawiło się nowe państwo. Najpierw była to Federalna Ludowa Republika Jugosławii, która później przekształciła się w Socjalistyczną Federacyjną Republikę Jugosławii i obejmowała sześć krajów. Chorwacja była wśród nich. Jugosławia pozostała jednym z najlepiej prosperujących państw socjalistycznych.

Na początku lat 90. rozpoczął się wewnętrzny konflikt między Serbami i Chorwatami. W 1991 r. Chorwacja oddzieliła się, a na jej terytorium rozpoczęła się pięcioletnia wojna. Republika w granicach Chorwacji została odzyskana w 1998 roku, ale gospodarka kraju nadal boryka się z pewnymi trudnościami. Niektóre regiony, w których secesjoniści zorganizowali swoje place zabaw, pozostają w tyle za resztą Chorwacji nawet 25 lat później.

Obecnie Chorwacja jest niezależną republiką parlamentarną. Jest również członkiem OBWE, Rady Europy, Organizacji Narodów Zjednoczonych i Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego — wiodących organizacji na świecie i w Europie.

Chorwacja przystąpiła do Unii Europejskiej w 2013 r. po wynikach referendum krajowego.

Geografia i klimat

Geograficznie Chorwacja składa się z dwóch części — kontynentalnej i adriatyckiej. Pierwsza z nich jest bardzo oddalona od wybrzeża morskiego i znajduje się w dorzeczu prawego dopływu Dunaju — rzeki Sawy.

Drugi to ten, w którym plaże są niezwykle zatłoczone przez turystów w szczycie sezonu. Jedyną rzeczą, która może dodać trochę dreszczyku emocji, jest możliwość niewielkich trzęsień ziemi, które zdarzają się tutaj od czasu do czasu.

Chorwacja graniczy z pięcioma krajami. Cztery z nich to części byłej SFR Jugosławii: Serbia, Bośnia i Hercegowina oraz Czarnogóra. Granica chorwacko-węgierska rozciąga się na północnym wschodzie i ma 400 km długości. Rzeczpospolita Polska nie graniczy z Chorwacją, najkrótsza trasa z Polski do Chorwacji prowadzi przez Kraków, a następnie autostradą E77 przez Słowację, Węgry i Słowenię. Samolotem jest oczywiście łatwiej i szybciej się tam dostać.

Obszar wodny kraju obejmuje ponad 1100 wysp, z których największe to Krk i Cres. Prawie wszystkie chorwackie wyspy są niezamieszkane. Ludzie osiedlili się tylko na 50 z nich.

Klimat jest bardzo łagodny. Zimą nigdy nie jest zimno, a latem nigdy nie jest zbyt gorąco. Temperatury zimowe wahają się od -10°C do +10°C i zależą od lokalizacji. W kurortach letnie temperatury mogą sięgać +30-35°C. Deszcz pada bardzo rzadko. Wysoki sezon rozpoczyna się w lipcu i trwa do października.

Populacja i język

Chorwacja jest niewielkim krajem zamieszkałym przez 4 miliony osób. Większość stanowią Chorwaci, a pozostałe grupy etniczne to mniejszości narodowe. Językiem urzędowym jest chorwacki, jednak języki mniejszości narodowych mogą być również używane oficjalnie.

Większość Chorwatów to katolicy (85%), ale są też prawosławni (4%), wyznawcy islamu (1,5%) i ateiści (4,5%), a także wyznawcy innych religii.

Największe chorwackie miasta to stolica Zagrzeb (800 000 mieszkańców), Split (około 200 000 mieszkańców) i Rijeka (około 130 000 mieszkańców).

Oficjalną walutą jest chorwacka kuna. Chociaż kraj jest członkiem UE, nie planuje się wprowadzenia euro.

UPD: Od 1 stycznia 2023 r. nową walutą Chorwacji jest euro.

Aby wjechać do kraju na 90 dni, potrzebna jest wiza. Chociaż Chorwacja nie przystąpiła jeszcze do strefy Schengen, turyści z wizami Schengen mogą przebywać w tym samym okresie bez ubiegania się o oddzielną wizę chorwacką.

UPD: Chorwacja przystąpiła do strefy Schengen 1 stycznia 2023 r.

Kierunki

Najlepszą opcją dotarcia do Chorwacji, jak również do każdego innego kraju bałkańskiego, jest podróż samolotem. Istnieje połączenie lotnicze ze wszystkimi krajami europejskimi. Loty nie trwają długo i są niedrogie. Im większa odległość, tym wyższa cena. Turyści mogą wybrać takie linie lotnicze jak RyanAir, WizzAir, LOT, KLM i inne.

Zarówno biura podróży, jak i prywatni przewoźnicy zajmują się organizacją wycieczek autokarowych do Chorwacji.

Zakwaterowanie

Pięć najlepszych sposobów na znalezienie noclegu w Chorwacji na kilka dni lub dłużej to hotele, motele, wynajęte apartamenty i wiejskie domy. Kemping lub pokój hotelowy będą najbardziej odpowiednie na krótką wycieczkę. Ci, którzy planują dłuższy pobyt, powinni poszukać opcji wynajmu zakwaterowania.

Turystyka w tym bałkańskim kraju jest dobrze rozwinięta, więc istnieje wiele hoteli. Szczególnie duża jest liczba niedrogich hoteli trzygwiazdkowych. Średnie ceny są prawie takie same jak w Europie — 30 euro za noc i więcej.

Opinie turystów na temat chorwackich hoteli przy plaży są sprzeczne. Podczas gdy jedni są zachwyceni jakością obsługi, inni skandalicznie wymieniają minusy.

Rezerwując wycieczkę do Chorwacji, należy wziąć pod uwagę, że osoby niepalące odczuwają tu duży dyskomfort. A najtrudniej jest tym, którzy przyjeżdżają z dziećmi.

Ludzie palą wszędzie, czy to w pokoju hotelowym, na podłodze, na plaży, czy nawet na basenie. Skargi nie przyniosą żadnego skutku. Powszechne palenie jest powszechne w krajach byłej Jugosławii.

Poniżej znajdą Państwo kilka niedrogich hoteli i hosteli w Chorwacji:

1. Giovanna Guesthouse to trzygwiazdkowy hotel położony w miejscowości Kaštel Lukšić, niedaleko Splitu. Oferuje on niewielkie pokoje, wspólną kuchnię, prysznic i toaletę. Do dyspozycji Gości jest bezpłatny bezprzewodowy dostęp do Internetu i parking. W pobliżu znajduje się plaża.
2. Eros Hostel to dwugwiazdkowy hostel z oddzielnymi i wspólnymi pokojami w Splicie. Oferuje on wygodne łóżka, klimatyzację, bezpłatną pralnię samoobsługową, bezprzewodowy dostęp do Internetu oraz kuchnię.
3. Sobe Gorana to minihotel w miejscowości Živogošće z bezpośrednim dostępem do plaży. Do Państwa dyspozycji są proste pokoje z wygodnymi meblami i klimatyzacją.
4. JADRAN HOTELI d.d. to hotel, w którym mogą Państwo spędzić wakacje z dziećmi w miejscowości Kraljevica, niedaleko Rijeki. Znajduje się on w odległości krótkiej przejażdżki od Parku Narodowego Risnjak. Pokoje wyposażone są w proste, ale wygodne meble. Do Państwa dyspozycji jest wspólna kuchnia.
5. HI Hostel Zagreb to schronisko młodzieżowe w Zagrzebiu, które oferuje wspólne i oddzielne pokoje. Do Państwa dyspozycji jest bezpłatny bezprzewodowy dostęp do Internetu oraz parking. Hostel oferuje również łóżeczka dla małych dzieci.

Strony internetowe oferują wiele opcji wynajmu mieszkania od chorwackich właścicieli w miastach wypoczynkowych i stolicy. Na przykład Interhome oferuje apartamenty i domy dla rodzin lub dużych grup osób. W rezultacie wynajem zakwaterowania w Chorwacji będzie znacznie tańszy niż mieszkanie w hotelu.

Miejsca do zobaczenia

Wspaniała przyroda jest główną atrakcją Chorwacji. Jeziora, parki narodowe i wybrzeże Adriatyku zachwycają każdego, kto tu przyjeżdża.

Jeziora Plitwickie

"Gdyby Bóg chciał stworzyć raj na Ziemi, wybrałby do tego celu Jeziora Plitwickie" to myśl, która przychodzi do głowy, gdy po raz pierwszy widzą Państwo ich ogrom.

Teren o ogromnym pięknie kształtował się przez kilka stuleci dzięki 16 dużym i 10 małym jeziorom, ponad 100 wodospadom i 20 jaskiniom pod nimi.

Pięćdziesiąt lat temu miejsca te były absolutnie dzikie. W dziewiczych bukowych lasach można było znaleźć zaledwie kilka ścieżek wydeptanych przez człowieka. Odzyskiwanie dzikiej przyrody rozpoczęło się w połowie XIX wieku.

Jako pierwsze w rezerwacie zaczęły pojawiać się chodniki i mosty. Następna była bezpieczna dla środowiska kolej oraz kilka elektrycznych motorówek i promów.

Grillowanie, ogniska i głośna muzyka, które tak uwielbiają turyści, są surowo zabronione. W 2008 roku, po śmierci kilku zdesperowanych nurków, wprowadzono również zakaz pływania. Odwiedzający mogą wyprowadzać swoje psy wyłącznie na smyczy.

Takie troskliwe podejście Chorwatów do jednego z najpiękniejszych miejsc w kraju nie zawsze ma sens dla gości. Przynosi jednak rezultaty. Pomimo całorocznego napływu odwiedzających, ekspertom w dziedzinie ochrony środowiska udaje się utrzymać kruchą równowagę flory, fauny i zasobów wodnych. W ten sposób działania te pomagają stworzyć ten fantastyczny spektakl.

Niesamowita uroda Plitwickich krain skłania do niespiesznych refleksji nad pięknem, wprawia w medytacyjny nastrój i relaksuje. Ludzie, którzy tu przyjeżdżają, chcą przede wszystkim oderwać się od szaleństwa życia.

Rezerwat znajduje się 135 km od stolicy Chorwacji. Z dworca autobusowego w Zagrzebiu do Jezior Plitwickich można codziennie dojechać autobusem, a podróż trwa zwykle około dwóch godzin.

Kornati

Inną dumą Chorwacji jest ten park narodowy, który składa się z 89 wysp. Powierzchnia archipelagu Kornati wynosi około 220 kilometrów kwadratowych wraz z obszarem wodnym. Bez dróg wodnych jest to tylko 50 kilometrów kwadratowych niesamowitego piękna.

Korony 100-metrowych skał wystają z krystalicznie czystych, błękitnych wód Adriatyku. Ich wysokość pod wodą jest prawie taka sama. Podobnie jak w Plitwicach, obowiązują tu pewne zakazy. Turyści mogą podziwiać korony i robić im zdjęcia, ale wspinanie się i nurkowanie ze skał jest surowo zabronione.

Wyspy są całkowicie opustoszałe, ale obecność człowieka jest nadal odczuwalna: kiedyś na tych skałach zbudowano fortecę Tureta. Choć mury są niemal w ruinie, dzieło bizantyjskich architektów przyciąga turystów w szczególny sposób. Mają oni oczy wlepione w zapierający dech w piersiach panoramiczny widok archipelagu i mogą robić sobie tutaj zaskakujące selfie i sesje zdjęciowe, aby tworzyć efektowne posty na portalach społecznościowych.

Wycieczki z przewodnikiem zazwyczaj odbywają się jachtem: nie ma innego sposobu, aby dostać się na Kornaty. Oprócz twierdzy i skał, turyści mogą zobaczyć zatokę Telašćica — jedną z największych i najbezpieczniejszych na Adriatyku. Znajduje się tu również słone jezioro Mir, którego wody uważane są za lecznicze.

Archipelag znajduje się niedaleko Zadaru i Szybenika, miast położonych w środkowej części Adriatyku.

Pula Arena

Chociaż Koloseum w Rzymie jest uważane za najstarszy amfiteatr na świecie, istnieje inny starszy zabytek zwany Pula Arena.

Niegdyś było to bardzo ważne miasto w Imperium Rzymskim: chroniło Istrię przed wrogami zewnętrznymi ze względu na swoje korzystne położenie.

W I wieku naszej ery cesarz August wydał rozkaz budowy drewnianego amfiteatru, aby lokalni mieszkańcy mogli po ciężkiej pracy otrzymać swoją porcję widowisk.

Arena została rozbudowana dzięki kamiennej konstrukcji znacznie później, za panowania cesarza Klaudiusza. Rozbudowa umożliwiła organizowanie regularnych walk gladiatorów.

Cesarz Honoriusz zakazał walk, przez co ta popularna konstrukcja zaczęła stopniowo podupadać. Z biegiem wieków amfiteatr zamienił się w pastwisko, gdzie zwierzęta wędrowały wokół trybun i żuły suchą trawę. Trybuny zostały następnie rozerwane przez mieszkańców miasta, którzy zabrali wszystkie kawałki, aby naprawić lub odrestaurować swoje domy.

Nawet po 1500 latach ludzkość wciąż może podziwiać dzieło starożytnych greckich architektów dzięki włoskiemu architektowi Pietro Nobile. Był on pierwszym, który odrestaurował pozostałe sektory areny. Patronem tej szczytnej inicjatywy został ostatni Święty Cesarz Rzymski Franciszek.

Obecnie jest to dobrze zachowany zabytek z czasów starożytnych. Przynajmniej Pula Arena jest jedynym miejscem spośród wszystkich istniejących dzisiaj. Wszystkie trzy porządki architektoniczne i cztery wieże zostały całkowicie zachowane.

Arena przeszła kilka wielkich rekonstrukcji. W pierwszej trzeciej XX wieku teatr został przebudowany na potrzeby koncertów i przedstawień. Nastąpiła jednak znaczna utrata miejsc siedzących. Zamiast dawnych 20 000 miejsc, teraz może być tylko 5 000 widzów jednocześnie.

Pula Arena jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Chorwacji. Przezcałe lato na tle starożytnych ruin odbywają się spektakularne koncerty i urzekające pokazy.

Opłata za wstęp wynosi 20-25 Kn. Latem koncerty trwają zwykle do północy, a poza sezonem amfiteatr otwarty jest do godziny 19-tej.

Pałac Dioklecjana (Split)

To właśnie tutaj, w historycznym centrum chorwackiego Splitu, kręcono kultowy przebój kinowy Gra o Tron. Dwa tysiące lat temu wnuk niewolnika, były wojownik legionów i abdykujący cesarz Dioklecjan zbudował tu swój pałac.

Od dzieciństwa obsesyjnie dążył do zdobycia władzy. Okazało się to jednak coraz większym ciężarem dla osoby z najniższych warstw starożytnego społeczeństwa rzymskiego. Czerpiąc z tego pełną przyjemność, Dioklecjan porzucił wszystko i postanowił zbudować pałac, by spędzić resztę życia na uprawie kapusty.

Wybór padł na grecką kolonię Aspalathos położoną na wybrzeżu Adriatyku. Ogród stopniowo rozszerzał się wokół pałacu plantatora i stał się znany jako Split. Ludzie z całego wybrzeża szukali tam ochrony.

Obecnie pałac jest znacznie zrekonstruowany i prawie nie przypomina komnat poprzedniego cesarza. Jednak nadal jest to bardzo rozległy teren: trzy hektary pałacowe obejmują budynek i wewnętrzne podzamcze z dwiema ulicami i trzema wieżami.

Niegdyś znajdowało się tu kilka świątyń w hołdzie rzymskim boginiom, luksusowe prywatne kwatery cesarza, kolumnady i mauzoleum. Spośród tych wszystkich wspaniałości, ta ostatnia pozostała jako katedra, a także Świątynia Jowisza, która stała się baptysterium.

Wszystkie te historyczne miejsca są doskonale połączone z nowoczesnymi centrami handlowymi, kawiarniami i restauracjami w centrum Splitu.

Lokrum

Ten niewielki kawałek suchego lądu na Adriatyku w pobliżu kurortu Dubrownik został nazwany "przeklętą wyspą" w XI wieku przez członków Zakonu Świętego Benedykta. Zbudowali oni swoje opactwo od podstaw, upiększyli pobliskie tereny i rozpoczęli szczęśliwe życie w modlitwie i pracy.

Wszystko skończyło się, gdy Napoleon Bonaparte upodobał sobie to terytorium na swoją przyszłą fortecę. Bezradni mnisi zostali wygnani, a klasztor zniszczony. Fort Royal Castle został zbudowany na najwyższej górze.

Wielebni ojcowie nie mogli stawić czoła woli cesarza i nie mieli innego wyjścia, jak tylko opuścić wyspę. Ich jedyną zemstą było rzucenie wiecznej klątwy na każdego, kto podejmie próbę uzyskania schronienia, które kiedyś zostało odebrane wygnańcom.

W ten sposób każdy nowy właściciel wyspy przechodził tragiczne losy i umierał w różnych okolicznościach. Od tego czasu wyspa jest opustoszała. Tylko mnóstwo dzikich zwierząt i stada pawi wałęsają się po okolicy.

Wycieczka z przewodnikiem na "Przeklętą Wyspę" to okazja, aby zobaczyć sam klasztor, który dawno temu został przebudowany na pałac, niefortunny Fort Royal Castle i niesamowity ogród botaniczny. Nie mniej interesujący będzie spacer nad Morze Martwe. Ponadto turyści mogą dobrze wypocząć po męczącej pieszej wycieczce na jednej z plaż.

Grupy chętne na wycieczkę z przewodnikiem są zwykle zbierane w Dubrowniku i przewożone na wyspę taksówką wodną, która odpływa z lokalnej zatoki.

Żywność

Kuchnia chorwacka jest zjawiskiem zróżnicowanym. Jest również niezwykle interesująca ze względu na położenie geograficzne kraju. Wpływ Węgier jest silniejszy w kontynentalnej części Chorwacji: w ten sposób pojawiła się tradycja gotowania polegająca na smażeniu produktów na smalcu i obfitym pieprzeniu. Jedzenie w Chorwacji jest tuczące i sycące. Z reguły dominują dania na bazie mięsa, kiełbasy, surowe i gotowane warzywa.

Mięsem numer jeden w Chorwacji jest baranina. Używa się jej do przyrządzania potraw, kiełbas, duszenia i pieczenia.

Jedzą wieprzowinę w ograniczonym zakresie i używają jej do gotowania legendarnego kulen, kiełbasy wykonanej z mielonej wieprzowiny i przyprawionej dużą ilością pieprzu i papryki, które nadają jej jaskrawoczerwony kolor. Kotlety wieprzowe można również znaleźć w cobanac, gulaszu mięsnym, który zawiera nie mniej niż trzy rodzaje mięsa.

Kuchnia obszarów przybrzeżnych jest uderzająco odmienna. Lekkie i wykwintne jedzenie zostało zapożyczone od Francuzów, Włochów i Greków. Zawiera więcej ryb, owoców morza, ziół i przypraw i z reguły jest smażone tylko na oliwie z oliwek lub w całości grillowane.

Tradycyjną przekąską w domach i restauracjach jest chorwacki pršut, cienkie plastry wędzonej lub szarpanej wieprzowiny. Istnieją dalmatyńskie i istryjskie rodzaje pršut. W Dalmacji baleron jest zwykle wędzony, podczas gdy na Istrii jest suszony na wietrze.

Chorwaci są szczególnie dumni z istryjskiego pršutu jako narodowej przekąski. Żaden bankiet nie może obyć się bez talerzy pełnych jasnych, czerwonawych plastrów szarpanego łososia, który często podawany jest z serem Pag, oliwkami, a nawet melonem.

Chorwacki obiad tradycyjnie składa się z zup takich jak chorba, gulasz czy manestra. Pierwsza z nich jest szeroko rozpowszechniona nie tylko w Chorwacji, ale na całym Półwyspie Bałkańskim. Chorba jest zwykle gotowana w bulionie wołowym z kotletami mięsnymi, czerwonym winem, warzywami i świeżymi ziołami.

Gulasz wywodzi się z kuchni węgierskiej i zyskał popularność we wszystkich krajach Europy Południowej.

Manestra to mieszanka roślin strączkowych, takich jak groch, kukurydza i fasola. Zupa jest gęsta, sycąca i niezwykle aromatyczna dzięki żeberkom wieprzowym, przyprawom i ziołom.

Typowym drugim daniem Chorwatów będą wszelkiego rodzaju ragout, zapiekanki z ziemniakami i warzywami lub sarma (rodzaj bułek z kiszonej kapusty z kawałkami pršutu, które dodają ryżowi osobliwego smaku).

Desery stanowią istotną część chorwackiej kuchni i obejmują zarówno zwykłe wiejskie potrawy, jak i wykwintne słodkości.

Miejscowa ludność lubi ciasta drożdżowe, takie jak orehnjača (bułka z orzechami włoskimi) i makovnjača (bułka z makiem), które są tradycyjnie pieczone przez starsze panie jako niewytłumaczalne części bankietów.

Skradinska torta to chorwacki tort weselny pochodzący ze Skradina. Jest to jeden z najbardziej wykwintnych deserów znanych w całym kraju. Kiedyś był pieczony przez panny młode przed ich ślubem, ale teraz ludzie pieką go na wiele innych uroczystości.

Ciasto wymaga dość drogich składników. Oprócz jajek, miodu, mąki i masła, musi być aromatyzowane wodą różaną i uzupełnione migdałami i innymi orzechami. Łyżka rumu jest jeszcze jednym niezbędnym składnikiem, który nadaje deserowi lekki smak. Ciasto udekorowane jest polewą czekoladową, lokami, skórką pomarańczową i połówkami orzechów włoskich. Kawałek ciasta Skradin jest zdecydowanie wart przyjazdu do Chorwacji, aby go skosztować.

Innym typowym chorwackim przysmakiem jest puszysty budyń o nazwie rožata. Nazwa pochodzi od likieru różanego używanego do polewania tego delikatnego karmelowego deseru. Każdy miłośnik budyniów będzie zachwycony pyszną i niezwykłą rožatą.

Zagorski štrukli to deser będący chorwackim dziedzictwem kulturowym, uważany za jedno z głównych dań narodowych. Podawany jest z sosem śmietanowym i wypełniony twarogiem. Z pewnością znajdą Państwo ten przysmak w menu każdej chorwackiej kawiarni lub restauracji.

Alkohol w Chorwacji obejmuje wina z lokalnych odmian, likiery owocowe i wódkę z domowej destylacji wytwarzaną z niemal wszystkiego, co rośnie w wiejskich ogrodach. Najpopularniejsze wina to Prosek, Malvazija i Graševina. Nazwy mocnych alkoholi mówią same za siebie: slivovitz to śliwowica lub rakija, a travarica to odmiana rakii ziołowej.

Lista likierów owocowych jest bardzo długa, ponieważ są one wytwarzane z wszelkich możliwych owoców, takich jak maliny, morele, wiśnie, jabłka itp. Alkohole te nie zawierają jednak więcej niż 20% ABV.

Chorwacka kuchnia jest zawsze tak smaczna i autentyczna, że warto wybrać się na specjalną gastronomiczną wycieczkę na wybrzeże Adriatyku.

Chorwacja to wspaniałe miejsce na wakacje na plaży, studiowanie historii Bałkanów i zapoznanie się z tradycjami kulinarnymi europejskiego południa. Jej przyroda jest oszałamiająco piękna. A sposób, w jaki Chorwaci dbają o środowisko, można porównać tylko do tego, jak rodzice dbają o swoje dzieci. Chorwacja pozostawia nieodparte wrażenie i wywołuje pragnienie powrotu tam raz po raz.

Często zadawane pytania