Reżyser Jan P. Matuszyński

Jego talenty reżyserskie i twórczość zespolone z niezwykłym wyczuciem narracji, sprawiają, że filmy Matuszyńskiego emocjonują i inspirują, a to, swoją drogą, wprowadziło go na niejeden międzynarodowy festiwal filmowy. Ich wyjątkowość przejawia się w zdolności do zaskakiwania i wnikliwym spojrzeniu na ludzkie emocje. 

Jego prace reżyserskie pełne są głębokich treści, co przyczynia się do ich wielokrotnego nagradzania na festiwalach filmowych, w tym na MFF w Wenecji i Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej, na której uznano Nagrodę Główną dla filmu “Ostatnia rodzina”, to czołowy film festival dla każdego współczesnego twórcy kinematografu. 

Matuszyński reżyser jest również wykładowcą i współpracownikiem w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie i wpływ na świat filmu.

Życiorys 

Jan P. Matuszyński, urodzony 23 kwietnia 1984 roku w Katowicach, jest reżyserem polskich filmów, zdobywającym uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Syn Anny Adamus-Matuszyńskiej, wykładowczyni akademickiej, i Jana Matuszyńskiego, dziennikarza. 

Jego kariera reżyserska rozpoczęła się od filmów krótkometrażowych, które zostały docenione na niejednym konkursie filmów polskich. Jego talent i wszechstronność w reżyserii pokazały się w filmach takich jak “Ostatnia rodzina” (2016), który zdobył liczne nagrody, “Żeby nie było śladów” (2021) oraz w realizacjach seriali, w tym jak “Wataha” i “Król”. 

Po błyskotliwym debiucie filmowym, zajął się także reżyserią seriali, wprowadzając na ekran dzieła, które zyskały dużą popularność. Jego prace zyskały uznanie zarówno publiczności, jak i środowiska filmowego, co zaowocowało nagrodami na wielu festiwalach filmowych. Jan P. Matuszyński jest także wykładowcą w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i uzyskał stopień doktora w dziedzinie sztuki.

Wykształcenie 

Matuszyński, reżyser polskich filmów fabularnych i dokumentalnych, posiada bogate wykształcenie filmowe. W 2010 roku ukończył kurs filmu dokumentalnego w Szkole Reżyserii Andrzeja Wajdy. Jan P. Matuszyński ukończył reżyserię na Wydziale Reżyserii Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w 2012 roku. 

Właśnie już na drugim roku studiów w Katowicach, reżyser zaprzyjaźnił się z Kacprem Fertaczem, który towarzyszył mu w przyszłości jako operator w stworzeniu zjawiskowych Jan P. Matuszyński filmów. Jednocześnie zdobywał doświadczenie jako uczestnik warsztatów scenariuszowych organizowanych przez Media Desk, filmowych warsztatów Studio Nowe Horyzonty oraz Międzynarodowej Akademii Dokumentu “Dragon Forum 2012”. Matuszyński zapewne to najbardziej znany stypendysta Uniwersytetu Śląskiego.

Jan Matuszyński i jego pasja, talent zaowocowały stopniem doktora sztuki, który uzyskał w 2019 roku. Jako wykładowca w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z przyszłymi pokoleniami filmowców. To wszechstronne wykształcenie pozwoliło mu rozwijać swoją twórczość w różnych dziedzinach reżyserii filmowej.

Rozpoczęcie kariery

Matuszyński reżyser, który zdobył uznanie za swoje wybitne produkcje filmowe, w tym “Deep Love” z 2013 roku, uhonorowane wieloma nagrodami oraz “Ostatnią rodzinę”, która wzbudziła duże zainteresowanie wśród krytyków i publiczności, zdobywając uznanie na festiwalach i galach. Oprócz filmów fabularnych, Jan P. Matuszyński wykazał się także w reżyserii seriali telewizyjnych, takich jak “Wataha” czy “Król”.

Jego film “Żeby nie było śladów” (2021) został uhonorowany w konkursie głównym 78. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Premiera tego filmu Jana P. Matuszyńskiego 9 września 2021 była światowym wydarzeniem. Na 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni twórcy filmu zdobyli Srebrne Lwy. W 2022 roku zasiadał w jury Nagrody im. Luigiego De Laurentiisa za najlepszy debiut reżyserski na 79. MFF w Wenecji. To wyjątkowe osiągnięcia w karierze reżyserskiej filmów fabularnych oraz dokumentalnych Matuszyńskiego.

Działalność społeczna

Reżyser Jan P. Matuszyński, oprócz swojej wybitnej pracy filmowej, angażuje się w działalność społeczną. W 2022 roku został członkostwem w jury Nagrody Luigiego De Laurentiisa za najlepszy reżyserski debiut na 79. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. 

Matuszyński Jan jest cenionym wykładowcą w renomowanej Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Jego wkład w rozwój przyszłych talentów filmowych i znaczący wpływ na branżę filmową poprzez swoje osiągnięcia reżyserskie podkreślają jego aktywność zarówno wśród młodych twórców, jak i na arenie międzynarodowej kinematografii.

Życie prywatne

Reżyser Jan Matuszyński, znany z wybitnych osiągnięć w świecie filmów i seriali, precyzyjnie ukierunkowuje spojrzenie na swoją twórczość. Jego niezaprzeczalne umiejętności reżyserskie zapewniły mu uznanie zarówno w kategorii filmu fabularnego, jak i dokumentalnego. Matuszyński doskonale balansuje między światem artystycznym a życiem prywatnym, świadomy, że nie wszystko musi być dostępne publicznie. 

Mimo że Jan P. Matuszyński żona jest jednym z najbardziej wyszukiwanych haseł wśród internautów, kwestia ta nadal pozostaje zagadką. Jego filmografia to prawdziwa uczta dla kinomanów, z powodzeniem eksplorująca różne gatunki. Życie prywatne reżysera pozostaje jednak poza zasięgiem, podkreślając jego profesjonalizm.

Filmografia

Jan P. Matuszyński, znany reżyser, ma w swoim dorobku różnorodne dzieła, obejmujące filmy dokumentalne, fabularne i seriale telewizyjne. Jego prace to m.in. “Ostatnia rodzina” (2016), “Wataha” (2017), “Król” (2020) oraz “Żeby nie było śladów” (2021). Jan P Matuszyński filmy zostały słusznie okrzyknięte objawieniem polskiego kinematografu. Przekonująca filmografia obejmuje zarówno produkcje kinowe, jak i telewizyjne, stanowiące eklektyczne wyrażenie jego twórczości reżyserskiej.

Król 

Jan Matuszyński reżyser polskiego serialu “Król”, który jest widowiskową produkcją telewizyjną. Premiera w kinie online miała miejsce 6 listopada 2020 roku. Zrealizowany z rozmachem, ukazuje Warszawę z 1937 roku w epickim, noir kryminale. Opiera się na dziele Szczepana Twardocha. Główny bohater, żydowski bokser Jakub Szapiro, odgrywany przez Michała Żurawskiego, staje w centrum opowieści. 

Najlepszy film Matuszyńskiego liczy 8 odcinków. Kreacje aktorskie, przepych scenograficzny oraz rozmach produkcji wyróżniają “Króla” i, z pewnością, sprawiają go na podium jako najlepszy serial TV. Reżyser Jan Matuszyński zdobył uznanie za odważne eksponowanie świata z przedwojennej Warszawy i ujrzenie różnych postaci, ale czasem długie wprowadzenie do fabuły odbierało tempo narracji. 

Pomimo niedoskonałości w ekspozycji, film cieszy się uznanymi aktorami, wspaniałą scenografią, dźwiękiem i dojrzałą formą plastyczną, przyciągającą widza do historii.

Deep Love

“Deep Love” to film dokumentalny, premiera, którego miała miejsce na antenie HBO. Jan P. Matuszyński i jego praca skupia się na historii Joasi i Janusza, pierwotnie spełnionego prawnika i wykładowcy, który w wyniku wylewu stracił zdolność poruszania się i mowy. Chociaż terapia nie dawała obiecujących rezultatów, partnerka życiowa, Joasia, stała się jego wsparciem w trudnej walce o powrót do normalności. 

Jego namiętność do nurkowania zainspirowała go do wyznaczenia nowego celu: ponowne nurkowanie na głębokość 100 metrów, chociaż w tym stanie zdrowia było to wyjątkowo ryzykowne. Jan Matuszyński w dziele podąża za bohaterami, ukazując ich relacje i trudne decyzje. Film to rozważania nad miłością, poświęceniem, pasją i wyzwaniami życiowymi. Choć opowieść kina jest intensywna, reżyser unika melodramatyzmu, pozostawiając pytania otwarte, nie poszukując prostych odpowiedzi. 

“Deep Love”, zdaniem wielu widzów, że to jeden z najlepszych filmów, stanowiący wielowymiarowy dokument, poruszający zarówno dramatyczne aspekty ludzkiej egzystencji, jak i subtelne relacje międzyludzkie. W 2015 film ten został wyróżniony w konkursie pełnometrażowych filmów dokumentalnych w Kijowie (Międzynarodowy festiwal filmów dokumentalnych). Kolejną nagrodą dla tego dzieła stała się Gdańsk Nagroda Główna “Wielka Brama Wolności” na Gdańsk DocFilm Festival “Godność i Praca”.

Ostatnia rodzina

Jan Matuszyński “Ostatnia Rodzina” to film debiutancki, wyreżyserowany w 2016 roku. Historia tego najlepszego filmu dokumentalnego opowiada losy rodziny Beksińskich — malującego Zdzisława, tłumaczącego i prezentera muzycznego Tomka oraz Zofii, łączącą ich wszystkich. Jan P. Matuszyński wraz z Robertem Bolestą skupili się na relacjach w tej trójce, ukazując codzienność i kluczowe momenty z ich życia.

Zdzisław, zagrany przez Andrzeja Seweryna, jawi się jako racjonalista z cierpkim humorem, zmagający się z codziennością, z nużącym życiem i własnymi ograniczeniami. Tomek, odegrany przez Dawida Ogrodnika, przeciwstawia się ojcu swoją emocjonalnością i nadmierną wrażliwością, przewrotnie balansując pomiędzy depresją a ekscytacją światem. W cieniu, ale wyraźnie zaznaczając swoją obecność, stoi Zofia, spójna siła trzymająca rodzinę razem, grająca ją Aleksandra Konieczna.

Film analizuje losy bohaterów z bliska, lecz z dystansem, zimno przedstawiając ich dramaty życiowe. Jego chłód wydaje się wynikać z rozważnej analizy, unikając prostackiego melodramatu. Wizualnie imponujący, film skoncentrowany na drobnych detalach i zaskakujących kontrastach, ukazuje obok codziennych scen życia Beksińskich, ich samotność, słabości, i ujarzmianie śmierci.

“Ostatnia Rodzina” jest jednym z najmocniejszych debiutów polskiego kina, poruszającym portretem rodziny, unikającym powszechnych stereotypów o rodzinnym przekleństwie. W przedstawieniu Matuszyńskiego i jego twórczości, klątwą staje się samo życie z jego bólem i wyzwaniami. Jego filmowa układanka z klocków domina przekazuje mechanizmy losu, które prowadzą postaci, nie dając im kontroli nad życiem, co budzi bezradność, jednak zaskakująco oddaje prawdę codzienności.

Żeby nie było śladów 

Jan P. Matuszyński reżyser polskiego filmu “Żeby nie było śladów”, który został wydany w 2021 roku. Opiera się na wstrząsającym reportażu Cezarego Łazarewicza, przedstawiając tragiczną śmierć Grzegorza Przemyka w czasach stanu wojennego w Polsce. Główny bohater, Jurek Popiel (Tomasz Ziętek), zostaje świadkiem bestialskiego pobicia Przemyka przez milicję. Ta tragiczna sytuacja stawia go w konfrontacji z reżimem komunistycznym, który desperacko próbuje zatuszować sprawę. 

Jan P. Matuszyński swoją twórczością eksploruje mroczne mechanizmy peerelowskiego ustroju, ukazując walkę młodego opozycjonisty z komunistyczną machiną, a zarazem z własnym lojalnym postępowaniem. Film podąża różnymi perspektywami, obejmując widok zarówno generała Kiszczaka (Robert Więckiewicz), sanitariusza, jak i matkę ofiary (Sandra Korzeniak). To wielowymiarowe spojrzenie na wydarzenia historyczne, choć pełne perspektyw, często powoduje rozbicie emocjonalnego zaangażowania.

“Żeby nie było śladów” odnosi się do krytycznego reportażu Łazarewicza, jednakże w filmie brakuje niuansów i bardziej złożonych portretów postaci. Choć realizacja filmowa jest imponująca, obsada czasem prezentuje przerysowane role, osłabiając spójność filmu. Mimo to, obraz Matuszyńskiego jest dowodem na wysoką jakość polskiej kinematografii, prezentując zdolności artystyczne reżysera i eksperta rzemiosła. To kolejny film, który zakwalifikował się do konkursu głównego podczas 78. edycji Międzynarodowego festiwalu filmowego w Wenecji.

Nagrody

Jan P. Matuszyński to wybitny reżyser, którego dzieła zdobyły szerokie uznanie i prestiżowe nagrody. Jego filmografia jest bogata w wyjątkowe produkcje, które nie tylko zdobyły uznanie krytyków, ale także otrzymały wiele nagród, podkreślając wnikliwość i talent Matuszyńskiego. Bardzo znaczącą nagroda kulturalna tygodnika w jego życiu to Nagroda Telewizji Polskiej za konkurs “Doliny kreatywnej”.

Warto nadmienić, że największą liczbę nagród Jan Matuszyński zyskał za reżyserię filmu “Ostatnia rodzina”. W 2016 roku, tuż po premierze film był nagradzany w takich miastach jak:

• Chicago (Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce) — Specjalne Wyróżnienie Jury;
• Denver (Denver Film Festival) — Nagroda im. Krzysztofa Kieślowskiego;
• Lizbona — Estoril (Lisbon & Estoril Film Festival) Nagroda “Jaeger-LeCoultre” dla najlepszego filmu.

Dodatkowo w 2016 roku Jan Matuszyński odebrał Nagrodę Złote Lwy na 41. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film “Ostatnia rodzina”. To dzieło nie tylko przyniosło reżyserowi uznanie, ale również zdobyło szereg nagród, takich jak Paszport “Polityki” (nagroda kulturalna tygodnika “Polityka”) w kategorii “Film” za najlepszy film fabularny, Orła (Polska Nagroda Filmowa) w kategorii “Odkrycie roku”, oraz Nagrodę im. Andrzeja Munka za Najlepszy Debiut Reżyserski. 

Nagroda PISF została otrzymana producentami najlepszego polskiego filmu — Leszkiem Bodzakiem i Anetą Hickinbotham. Debiutancki film fabularny “Ostatnia rodzina” również w 2017 roku uczestniczył w kolejnych festiwalach:

• Wilno (Międzynarodowy Festiwal Filmowy “Kino pavasaris”) — Nagroda Główna w konkursie “New Europe — New Names”;
• Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) — Nagroda Publiczności;
• Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych “Młodzi i Film”) — Nagroda im. Stanisława Różewicza za reżyserię oraz Nagroda Publiczności;
• Kraków (Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego “Off Camera”) — Krakowska Nagroda Filmowa w Konkursie Głównym “Wytyczanie drogi” oraz Nagroda Publiczności;
• Moskwa (Festiwal Filmów Polskich “Wisła”) — Nagroda Specjalna Dyplom Jury;
• Palić (Europejski Festiwal Filmowy) — Wyróżnienie Specjalne Jury.

Jego najnowszy film, “Żeby nie było śladów”, został uhonorowany Nagrodą Srebrne Lwy na 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2021 roku.

Jego twórczość jest eklektyczna i obejmuje także seriale, takie jak “KRÓL”, “NIELEGALNI” (serial fabularny, “DRUGA SZANSA”, oraz “WATAHA”, co stanowi dowód na wszechstronność jego talentu reżyserskiego. 

Ponadto, Matuszyński został nagrodzony na różnych międzynarodowych festiwalach filmowych za swoje dokonania dokumentalne, takie jak “Deep Love” oraz “Kolaudacja”, przyjmując nagrody za najlepsze filmy dokumentalne.

Jego sukcesy w branży filmowej potwierdzają zarówno uznanie krytyków, jak i szerokie grono widzów, którzy doceniają jego wyjątkowe umiejętności reżyserskie oraz wszechstronność w obrębie różnych gatunków filmowych. Matuszyński zyskał zachwycenie za kunszt w tworzeniu zarówno filmów fabularnych, jak i dokumentalnych, a nagrody, które otrzymał, są jedynie potwierdzeniem wyjątkowości młodego utalentowanego twórcy i jego wkładu w świat kina.

Nowy film “Minghun”

Matuszyński reżyser, znany twórcą filmów fabularnych i dokumentalnych takich jak “Ostatnia rodzina” czy “Żeby nie było śladów” oraz serialu “Król” pracuje nad swoim najnowszym dziełem pt. “Minghun”. Nowy film zapowiada się jako międzynarodowa produkcja z udziałem gwiazdorskiej obsady. Główną rolę odegra Marcin Dorociński.

“Minghun” to historia Jureka (Marci Dorociński) i jego teścia Bena (Daxing Zhang), którzy po stracie córki decydują się na chiński rytuał minghun — zaślubiny po śmierci. Film przedstawia podróż obu bohaterów w poszukiwaniu idealnego partnera na wieczność dla zmarłej córki, uwydatniając kontrasty i emocje dwóch odmiennych kultur.

Obsada “Minghun” jest niezwykle różnorodna — wraz z Dorocińskim i Zhangiem, w filmie występują Natalia Bui, Antek Sztaba, Ewelina Starejki, Wiktoria Gorodeckaja, Fenfen Huang, Kwong Loke, Yuk Hana i Brid Ni Neachtain. Dialogi filmowe to połączenie trzech języków — polskiego, angielskiego i chińskiego.

Scenariusz autorstwa Grzegorza Łoszewskiego oraz praca nad zdjęciami Kacpra Fertacza dopełniają artystyczną strukturę filmu. Producentem kreatywnym jest Krzysztof Rak, który wcześniej pracował przy znanych produkcjach. 

Jan P. Matuszyński zapowiada, że “Minghun” będzie opowieścią o mierzeniu się mężczyzny z traumą, wyjątkowym spojrzeniem na duchowość i transcendencję, a zarazem historią o miłości i relacjach między mężczyznami, ukazującą unikatowe wzajemne relacje i dialogi. Premiera filmu jest oczekiwana z niecierpliwością i zapowiada się jako unikalne kinowe doświadczenie przez widownię tak i przez reżysera.

CZĘSTO ZADAWANE PYTANIA