Bronisław Komorowski

Na politycznej scenie współczesnej Polski, gdzie obok urzędującego prezydenta Karola Nawrockiego ważną rolę w pamięci społecznej nadal odgrywają jego poprzednicy. Komorowski Bronisław zapisał się w pamięci opinii publicznej jako postać doświadczona, ale też oceniana różnie w zależności od podejmowanych decyzji. Jego obecność w polityce była nie tylko symbolem określonego stylu sprawowania władzy, lecz także elementem kształtowania wizerunku państwa na arenie międzynarodowej. To właśnie ten wielowymiarowy obraz zostanie przybliżony w dalszej części opracowania.

Kluczowe wnioski

Historia życia tego polityka pokazuje, jak konsekwentnie budował swoją pozycję w państwie. Jego kariera to przykład drogi od działalności parlamentarnej po najwyższy urząd w Polsce. Warto zwrócić uwagę na kilka elementów, które szczególnie wyróżniają jego postać:

1. Długa obecność w polityce, obejmująca różne funkcje państwowe.
2. Rola w reprezentowaniu Polski na arenie międzynarodowej.
3. Doświadczenie wyniesione z pracy w rządzie i Sejmie.

Komorowski Bronisław to postać, którego historia splata się z kluczowymi momentami najnowszych dziejów Polski. Jego decyzje wywoływały szerokie dyskusje, a wpływ na życie publiczne pozostaje zauważalny do dziś.

Młodość i wykształcenie

Rodzina, w której dorastał, miała silne Bronisław Komorowski pochodzenie ziemiańskie, a tradycja herbu Korczak była obecna w codziennym życiu. Ojciec, Zygmunt, zajmował się afrykanistyką i dyplomacją, matka Jadwiga wywodziła się z rodu Szałkowskich. To właśnie Bronisław Komorowski rodzice odgrywali dużą rolę w kształtowaniu jego postawy, choć ich sytuacja zawodowa bywała trudna ze względu na okoliczności polityczne.

Dzieciństwo upływało mu w różnych miastach — od Obornik Śląskich, przez Poznań i Józefów, aż po Pruszków. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i działał w harcerstwie, gdzie później nawiązał znajomości, które miały znaczenie w jego dorosłym życiu. Wspominając lata młodości, przyznawał, że już wtedy myślał o swojej przyszłości, a temat taki jak Bronisław Komorowski rodzeństwo rzadziej pojawiał się w publicznych opowieściach, bo w centrum znajdowały się głównie doświadczenia harcerskie.

Kolejne etapy prowadziły do Warszawy. Tam ukończył liceum im. Cypriana Norwida, a w burzliwym roku 1968 brał udział w wiecach związanych z wydarzeniami marcowymi. Z tego okresu pochodzi jego pierwsze zetknięcie z działalnością opozycyjną, które zakończyło się zatrzymaniem w 1971 roku. Historia tego czasu pokazuje, że już jako młody człowiek reagował na zmiany, jakie zachodziły w polskie społeczeństwo.

Na Uniwersytecie Warszawskim studiował historię, mimo początkowych trudności z zaliczeniem pierwszego roku. Ostatecznie Bronisław Komorowski wykształcenie zdobył w 1977 roku, broniąc pracę magisterską pod kierunkiem Andrzeja Garlickiego. Aktywność akademicka była dla niego równie ważna jak działalność w harcerstwie, a zainteresowanie wydarzeniami z przeszłości z czasem znalazło odbicie w jego dalszej karierze politycznej, także w momentach, gdy angażował się w wybory.

Działalność publiczna w PRL

Pierwsze lata po ukończeniu studiów to okres, w którym Bronisław Komorowski życiorys związany był z działalnością publicystyczną i opozycyjną. Pracował jako stażysta w dzienniku “Słowo Powszechne”, a jednocześnie coraz mocniej angażował się w inicjatywy środowisk demokratycznych. Był współzałożycielem wydawnictwa Biblioteka Historyczna i Literacka, wspierał obieg niezależnych pism i organizował manifestacje, które miały zwrócić uwagę na potrzebę zmian w Polsce.

W 1980 roku Bronisław Komorowski wstąpił do NSZZ “Solidarność”, gdzie pomagał w budowie struktur Regionu Mazowsze i współpracował z Ośrodkiem Badań Społecznych. Jego aktywność doprowadziła do udziału w powstaniu Klubów Służby Niepodległości, a zaangażowanie w politykę opozycyjną przyniosło również represje. Za organizację manifestacji niepodległościowej został skazany na miesiąc aresztu, co dodatkowo umocniło jego pozycję w środowisku opozycyjnym.

Stan wojenny stał się momentem szczególnie trudnym. Komorowski został internowany na ponad pół roku, a po wyjściu z ośrodka odosobnienia pracował jako nauczyciel w Niepokalanowie. Nie przerwał jednak aktywności — współtworzył podziemne pismo “ABC”, kontynuując walkę o niepodległość. Ten fragment jego życia pokazuje, jak późniejszy prezydent budował fundament swojej pozycji w Polsce.

Działalność publiczna w III RP do 2007

Działalność publiczna Komorowskiego po 1989 roku rozwinęła się na wielu polach. Poza polityką angażował się w organizacje społeczne — przez 17 lat przewodniczył Lidze Morskiej i Rzecznej, a także kierował Stowarzyszeniem Euro-Atlantyckim. Te doświadczenia pokazywały jego zainteresowanie sprawami międzynarodowymi i kwestiami związanymi z obronnością.

W życiu zawodowym Bronisław Maria Komorowski rozpoczął ten etap jako dyrektor gabinetu ministra Aleksandra Halla. Następnie objął funkcję wiceministra obrony narodowej, odpowiedzialnego za kwestie wychowawczo-społeczne. To właśnie w tym okresie coraz mocniej zaznaczał swoją obecność jako polityk związany z obszarem bezpieczeństwa i wojska.

Pierwsze mandaty poselskie zdobył jako kandydat Unii Demokratycznej. Później pojawiła się Unia Wolności, w której pełnił rolę sekretarza generalnego. Następnie, wraz z Janem Rokitą i innymi działaczami, utworzył Koło Konserwatywno-Ludowe. Ta inicjatywa doprowadziła go do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego i współpracy z Akcją Wyborczą Solidarność. Bronisław Komorowski partia zmieniała się kilkakrotnie, co odzwierciedlało poszukiwanie najlepszego miejsca w dynamicznym układzie sił partyjnych.

Lista najważniejszych funkcji w tym czasie obejmuje:

• przewodniczący sejmowej Komisji Obrony Narodowej (1997–2000);
• minister obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka (2000–2001);
• członek zarządu krajowego Platformy Obywatelskiej od 2001 roku;
• wicemarszałek Sejmu w latach 2005–2007.

Kolejne wybory umacniały jego pozycję. Komorowski Bronisław startował już z listy PO, uzyskując wysokie wyniki — w 2007 roku zdobył ponad 139 tysięcy głosów w okręgu podwarszawskim. Historia tej dekady pokazuje, jak konsekwentnie poszerzał swoje wpływy, stając się jedną z ważniejszych postaci w obozie opozycji wobec rządów PiS i jego koalicjantów.

Marszałek Sejmu (2007–2010)

5 listopada 2007 roku Bronisław Maria Komorowski został wybrany na marszałka Sejmu VI kadencji, uzyskując 292 głosy. Jego kontrkandydatem był Krzysztof Putra z PiS, który otrzymał poparcie 160 posłów. W trakcie kadencji pojawił się nawet wniosek o jego odwołanie, jednak nie został podtrzymany. Funkcję marszałka sprawował do lipca 2010, kiedy to po wygranych wybory prezydenckich zrezygnował z mandatu poselskiego i objął nową rolę w państwie.

Pełnienie tej funkcji oznaczało obowiązki reprezentacyjne, a Bronisław Komorowski spotykał się z licznymi zagranicznymi przywódcami, w tym z głowami państw i przewodniczącymi parlamentów. Gościł również XIV Dalajlamę, co odbiło się szerokim echem w mediach polskich. W tym okresie podejmował też decyzje administracyjne, m.in. odwołał Bożenę Borys-Szopę z funkcji głównego inspektora pracy i powołał na jej miejsce Tadeusza Zająca.

Tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP

Po katastrofie lotniczej z 10 kwietnia 2010 roku, w której zginął prezydent Lech Kaczyński, obowiązki głowy państwa zgodnie z konstytucją przejął Bronisław Komorowski jako marszałek Sejmu. Funkcję tę pełnił do lipca 2010, rezygnując po wyłonieniu nowej głowy państwa. W tym okresie uczestniczył w uroczystościach pogrzebowych pary prezydenckiej w Krakowie, przyjmując kondolencje od zagranicznych delegacji.

Sprawując obowiązki prezydenckie, podpisywał ustawy i podejmował decyzje o szczególnym znaczeniu dla kraju. Pierwszym aktem prawnym była decyzja o wprowadzeniu żałoby narodowej, a następnie zarządzenie przedterminowych wyborów prezydenckich. W tym czasie Bronisław Komorowski prezydent odznaczał pośmiertnie ofiary katastrofy i reprezentował Polskę na obchodach 65 rocznicy zakończenia II wojny światowej w Moskwie, co miało istotne znaczenie dla polityki międzynarodowej.

Wybrane nominacje i powołania

Okres, w którym Komorowski Bronisław pełnił obowiązki głowy państwa, wymagał podejmowania szybkich decyzji personalnych. Polityk dokonywał powołań w najważniejszych instytucjach państwowych, wojsku i organach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo. Najważniejsze decyzje kadrowe obejmowały:

• 10 kwietnia 2010 — powołanie Jacka Michałowskiego na sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta i powierzenie mu obowiązków szefa Kancelarii (6 lipca 2010 został powołany na pełnoprawnego szefa).
• 13 kwietnia 2010 — nominacja Stanisława Kozieja na szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
• 7 maja 2010 — mianowanie Mieczysława Cieniucha na szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz dowódców poszczególnych rodzajów wojsk.
• 19 maja 2010 — powołanie Romana Hausera na prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego i powierzenie Januszowi Trzcińskiemu funkcji wiceprezesa.
• 20 maja 2010 — powołanie nowych członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego i mianowanie dowódców sił powietrznych, wojsk lądowych i dowódcy operacyjnego.
• 27 maja 2010 — złożenie wniosku o powołanie Marka Belki na prezesa Narodowego Banku Polskiego (Sejm zatwierdził go 10 czerwca 2010).
• 9 czerwca 2010 — wyznaczenie Franciszka Gryciuka pełniącym obowiązki prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.
• 14 czerwca 2010 — potwierdzenie wygaśnięcia kadencji wszystkich członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
• 7 lipca 2010 — powołanie Jana Dworaka i Krzysztofa Lufta do KRRiT.

Był to fragment historii, w którym równocześnie trwały przygotowania do przedterminowych wyborów prezydenckich. Te posunięcia pokazują skalę wyzwań i potwierdzają, że Komorowski potrafił sprawnie reagować, kiedy stabilność państwa wymagała szybkich i zdecydowanych działań.

Wybory prezydenckie w 2010

Początek 2010 roku przyniósł w Platformie Obywatelskiej prawybory, które miały wyłonić kandydata w nadchodzących wyborach prezydenckich. Rywalizacja odbywała się pomiędzy Radosławem Sikorskim a Bronisław Maria Komorowski, który ostatecznie zdobył ponad dwie trzecie głosów i został ogłoszony oficjalnym kandydatem ugrupowania. Decyzja zapadła 27 marca podczas spotkania w auli Politechniki Warszawskiej i miała duże znaczenie dla dalszego przebiegu kampanii.

Kolejnym krokiem było powołanie komitetu wyborczego, zgłoszonego 25 kwietnia 2010 i zarejestrowanego 7 maja. Wtedy Bronisław Komorowski partia polityczna zaprezentowała hasło przewodnie kampanii — “Zgoda buduje”. Szybko udało się też zdobyć poparcie innych partii, w tym Partii Demokratycznej, Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego i Demokratycznej Partii Lewicy. Tak szeroka współpraca podkreślała chęć zbudowania wspólnego frontu w kluczowym momencie dla polskiej sceny politycznej.

Znaczącym wsparciem były też głosy autorytetów życia publicznego. Władysław Bartoszewski, Tadeusz Mazowiecki i Lech Wałęsa wypowiedzieli się pozytywnie o kandydaturze Komorowskiego. Do jego komitetu poparcia dołączyło ponad 150 osób — od aktorów, pisarzy i artystów, po naukowców i kombatantów. Poparcie wyraził także Adam Michnik na łamach “Gazety Wyborczej”.

Podczas kampanii Bronisław Komorowski prowadził spotkania w kraju i za granicą. 2 czerwca odwiedził Londyn, gdzie odbyło się spotkanie się z tamtejszą Polonią, co miało podkreślać znaczenie więzi z emigracją. Jego działania nakierowane były na podkreślanie jedności i otwartości w polityce.

W pierwszej turze wyborów 20 czerwca 2010 zdobył ponad 6,9 miliona głosów, co dało mu pierwsze miejsce i awans do drugiej rundy. W decydującym głosowaniu 4 lipca uzyskał 53,01%, czyli ponad 8,9 miliona głosów, pokonując Jarosława Kaczyńskiego. Oficjalne wyniki potwierdzono 5 lipca, a ważność wyborów stwierdził Sąd Najwyższy 3 sierpnia 2010.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (2010–2015)

Objęcie urzędu w sierpniu 2010 roku oznaczało początek nowego rozdziału, który trwał pięć lat i zakończył się wraz z zaprzysiężeniem następcy w sierpniu 2015. Okres ten, określany jako Bronisław Komorowski kadencja prezydenta, rozpoczął się od symbolicznego przejęcia zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi podczas Święta Wojska Polskiego. W tym czasie szczególną wagę przykładano do stabilności państwa i budowania pozycji kraju w Europie.

W trakcie sprawowania urzędu Bronisław Komorowski prezydent przedstawił 26 projektów ustaw, wśród których znalazły się zmiany dotyczące ordynacji podatkowej i funkcjonowania stowarzyszeń. Propozycje te miały charakter praktyczny i były odbiciem wyzwań, przed którymi stawała Polska. Wpisywały się w polityka koncentrującą się na poprawie codziennego funkcjonowania obywateli i instytucji.

Znaczenie miały również decyzje kontrolne. Zawetował cztery ustawy, a do Trybunału Konstytucyjnego skierował dwanaście wniosków. Te liczby pokazują, że Bronisław Komorowski prezydentura łączyła aktywność legislacyjną z rolą strażnika konstytucji. Działania podejmowane w tym okresie ukształtowały jego wizerunek jako prezydenta starającego się równoważyć inicjatywę ustawodawczą z troską o stabilność systemu prawnego w kraju.

Wybrane nominacje i powołania

Okres sprawowania urzędu przez głowę państwa to także liczne decyzje personalne. Były one ważnym elementem funkcjonowania państwa i tworzyły kolejne rozdziały w historii polskich instytucji. Każda nominacja i powołanie ukazywały, jak duży wpływ miał polityk pełniący wówczas rolę prezydenta na obsadę kluczowych stanowisk:

1. Wrzesień 2010 — nominacja Łukasza Bojarskiego i Edwarda Zalewskiego do Krajowej Rady Sądownictwa oraz Krajowej Rady Prokuratury.
2. 14 października 2010 — powołanie Stanisława Dąbrowskiego na pierwszego prezesa Sądu Najwyższego (od 19 października 2010).
3. 3 grudnia 2010 — mianowanie Andrzeja Rzeplińskiego prezesem Trybunału Konstytucyjnego i Stanisława Biernata wiceprezesem.
4. 8 listopada 2011 — przyjęcie dymisji rządu i desygnowanie Donalda Tuska do tworzenia nowego gabinetu.
5. 18 listopada 2011 — powołanie Donalda Tuska na prezesa Rady Ministrów i członków jego rządu.
6. 30 kwietnia 2014 — nominacja Małgorzaty Gersdorf na pierwszego prezesa Sądu Najwyższego.
7. 22 września 2014 — powołanie Ewy Kopacz na prezesa Rady Ministrów i jej gabinetu.

Bronisław Komorowski zapisał się jako polityk, który odcisnął wyraźne piętno na strukturze państwowych instytucji. Decyzje te miały znaczący wpływ na kierunek, w jakim zmierzała Polska w tamtym okresie.

Wybory prezydenckie w 2015

Decyzja o starcie w kampanii została ogłoszona 5 lutego 2015 roku, a dzień później Platforma Obywatelska oficjalnie udzieliła poparcia swojemu kandydatowi. Bronisław Komorowski jako prezydent liczył na reelekcję, otrzymując dodatkowo wsparcie Partii Demokratycznej, Stronnictwa Demokratycznego i Zielonych RP. Jego komitet wyborczy został zarejestrowany w marcu, a hasło kampanii brzmiało “Wybierz zgodę i bezpieczeństwo”.

W pierwszej turze wybory przyniosły mu 33,77% głosów, co dało drugą pozycję i konieczność rywalizacji z Andrzejem Dudą w dogrywce. Ostatecznie 24 maja, mimo poparcia Polskiego Stronnictwa Ludowego i Ligi Polskich Rodzin, Bronisław Maria Komorowski zdobył 48,45% głosów. Wynik oznaczał przegraną, która zakończyła jego pięcioletnią obecność na stanowisku głowy Polski.

Priorytety prezydenta

Podczas swojej kadencji prezydent Bronisław Komorowski koncentrował się na kwestiach kluczowych dla państwa i społeczeństwa. Jego polityka miała na celu wzmacnianie pozycji Polski w Europie, bezpieczeństwo wewnętrzne oraz rozwój instytucji demokratycznych. Prezydent wskazywał sześć priorytetów, które najlepiej oddają główne kierunki jego działań i zamierzeń.

Bezpieczeństwo

Kwestia bezpieczeństwa była jednym z najważniejszych filarów działań, jakie podejmował Bronisław Komorowski podczas swojej prezydentury. Historia jego kariery politycznej — od wiceministra, przez ministra obrony narodowej, aż po głowę państwa — pokazuje konsekwencję w budowaniu systemu obronnego. Kierunek zmian obejmował odchodzenie od polityki ekspedycyjnej, czyli udziału w licznych misjach zagranicznych, na rzecz wzmacniania obronności kraju.

Priorytety zakładały reformę systemu dowodzenia, modernizację techniczną armii i rozwój obrony przeciwrakietowej. Polityk wspierał też ściślejszą współpracę w NATO, dzięki czemu Polska zyskała szczególną pozycję w strukturach sojuszu. To za jego sprawą szczyt NATO w 2016 roku wyznaczono w Warszawie, a dowództwo sił natychmiastowego reagowania ulokowano w Szczecinie.

Rodzina

Jednym z kluczowych punktów programu prezydenckiego była rodzina, a inicjatywy w tym zakresie miały charakter długofalowy. Zainaugurowany został Program “Dobry Klimat dla Rodziny”, który stał się podstawą do wprowadzania nowych rozwiązań wspierających rodziców i dzieci. Komorowski Bronisław promował system ulg podatkowych dla rodzin wychowujących dzieci, z czego skorzystało ponad milion gospodarstw domowych. Wprowadzono też Ogólnopolską Kartę Dużej Rodziny oraz lokalne karty samorządowe.

Wśród dalszych planów znajdowały się działania na rzecz poprawy sytuacji mieszkaniowej młodych małżeństw, rozwój elastycznych form pracy i systemu urlopów rodzicielskich. Wydłużenie urlopów do roku i lepsza dostępność placówek opiekuńczo-edukacyjnych pokazują, że polityka rodzinna miała realny wpływ na życie obywateli. Wybory z 2015 roku toczyły się już w kontekście widocznych efektów — w Polsce odnotowano dodatni przyrost naturalny, co potwierdzało skuteczność części wprowadzonych rozwiązań.

Dialog

Kolejnym filarem jego programu była otwartość na rozmowę i szukanie wspólnego języka ponad podziałami. Spotkania z młodymi ludźmi, Fora Debaty Publicznej czy inicjatywa “Idee Nowego Wieku” stały się platformą do wymiany poglądów i wypracowywania rozwiązań. Bronisław Maria Komorowski postrzegał dialog jako fundament życia publicznego, a polityka prowadzona w tym duchu miała umacniać stabilność i poczucie wspólnoty w Polsce.

Pałac Prezydencki i Belweder otworzył dla przedstawicieli różnych środowisk — od ekspertów i działaczy społecznych po artystów i reprezentantów społeczeństwa obywatelskiego. Prezydent organizował liczne spotkania lokalne, odwiedzając ponad 350 miejscowości w całym kraju. 

Gospodarka

Rozwój gospodarki był jednym z priorytetów, które Bronisław Komorowski konsekwentnie wspierał w trakcie sprawowania urzędu. Uważał, że polska gospodarka musi być nowoczesna i konkurencyjna, aby tworzyć stabilne miejsca pracy. W jego inicjatywach pojawiły się zmiany w ordynacji podatkowej, które zakładały rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika. Tego rodzaju podejście miało budować zaufanie między państwem a przedsiębiorcami i wpisywało się w długą historię reform podejmowanych przez polityków po 1989 roku.

Szczególną uwagę poświęcał małym i średnim firmom, uznając je za fundament rozwoju kraju. Każdej wizycie zagranicznej towarzyszyły seminaria gospodarcze, które otwierały polskim przedsiębiorcom drogę do nowych rynków. Polityk odnowił także tradycję Nagrody Gospodarczej Prezydenta RP, wyróżniającej najlepsze firmy i innowacyjne projekty.

Dobre prawo

W czasie urzędowania Komorowski Bronisław korzystał z inicjatywy ustawodawczej, przedstawiając 26 projektów ustaw. Dotyczyły one m.in. bezpieczeństwa Polski, polityki rodzinnej i usprawnienia pracy sądów. Dzięki jego interwencji skorygowano plan likwidacji sądów rejonowych w mniejszych miejscowościach, a także wprowadzono możliwość częściowej emerytury przed 67 rokiem życia.

Ważnym elementem działań była propozycja systemu bezpłatnej pomocy prawnej dla najuboższych. Zainicjowane rozwiązanie poparły samorządy zawodowe prawników, co umożliwiło wdrożenie programów pilotażowych w skali ogólnopolskiej. Wybory w 2015 roku odbywały się już w kontekście tych zmian, które wzmacniały wizerunek głowy państwa jako prezydenta reagującego na realne problemy polskie.

Duma z Polski

Nowoczesne podejście do patriotyzmu zakładało dumę z osiągnięć i szacunek dla tradycji. Bronisław Maria Komorowski promował ideę obchodów 4 czerwca jako Święta Wolności. W 2014 roku na Placu Zamkowym w Warszawie odbyły się jubileuszowe uroczystości z udziałem Baracka Obamy i wielu światowych przywódców. Wydarzenie to uczyniło Warszawę symboliczną “stolicą wolnego świata” i zwróciło uwagę mediów na sukces polskiej transformacji.

Polityka prezydencka w tym obszarze obejmowała również nowe formy świętowania rocznic narodowych. “Majówka z Polską” nadała nowy charakter obchodom Konstytucji 3 Maja, a marsz “Razem dla Niepodległej” towarzyszył Świętu Niepodległości. Prezydent zainicjował także ustawę o ochronie krajobrazu, by przestrzeń publiczna w Polsce nie była niszczona przez chaos reklamowy.

#popieramKomorowskiego

Hashtag #popieramKomorowskiego pojawił się w kampanii wyborczej jako forma wyrażenia wsparcia dla kandydata w mediach społecznościowych. Inicjatywa szybko zyskała popularność, bo łatwo łączyła emocje wyborców z widocznym znakiem solidarności. Dla wielu był to także sygnał, że Bronisław Komorowski potrafił przyciągnąć do siebie osoby spoza tradycyjnych struktur partyjnych, co w historii polskiej polityki nie zdarzało się często.

Poparcia udzielili mu m.in.:

• Jan A.P. Kaczmarek;
• Jerzy Buzek;
• Wojciech Pszoniak;
• Jacek Majchrowski;
• 29 prezydentów miast z całej Polski;
• Rafał Sonik;
• Marcin Gortat;
• Andrzej Blikle;
• Agnieszka Wieszczek-Kordus.

Tak szerokie grono znanych nazwisk budowało obraz kandydata jako polityka zaufanego i szanowanego w różnych środowiskach. #popieramKomorowskiego stało się więc symbolem wsparcia społecznego, które wykraczało poza tradycyjne ramy kampanii.

Wyniki wyborów 2015

Pierwsza tura wyborów prezydenckich odbyła się 10 maja 2015 roku i zakończyła się wynikiem, który zaskoczył część obserwatorów życia publicznego. Komorowski Bronisław uzyskał 5 031 060 głosów, czyli 33,77% ważnych głosów, co dało mu drugie miejsce za Andrzejem Dudą z Prawa i Sprawiedliwości, który zdobył 34,76%. Wynik ten oznaczał konieczność przeprowadzenia drugiej tury, a w międzyczasie kandydat otrzymał wsparcie Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz Ligi Polskich Rodzin.

W decydującym głosowaniu, przeprowadzonym 24 maja, polityk Bronisław Komorowski zdobył 8 112 311 głosów, co przełożyło się na 48,45%. Był to rezultat niewystarczający, by utrzymać stanowisko, ponieważ większość wyborców opowiedziała się za kontrkandydatem. Cała kampania stała się jednym z najważniejszych wydarzeń w polskiej polityce tamtych lat, pokazując skalę zmian preferencji społecznych i nowe rozdanie na scenie prezydenckiej.

Działalność po prezydenturze

Po zakończeniu urzędowania Bronisław Maria Komorowski kontynuował aktywność publiczną, koncentrując się na działalności społecznej i edukacyjnej. 14 sierpnia 2015 roku została zarejestrowana Fundacja “Instytut Bronisława Komorowskiego”, której celem było promowanie wartości demokratycznych oraz wspieranie debaty o przyszłości Polski.

W kolejnych latach angażował się w życie publiczne, wspierając kandydatów opozycji w ważnych momentach politycznych. Przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2020 i 2025 roku Bronisław Komorowski udzielił poparcia Rafałowi Trzaskowskiemu. Były prezydent pozostał istotnym głosem w kraju, przypominając o swojej roli doświadczonego polityka.

Życie prywatne

Życie rodzinne było dla niego zawsze ważnym elementem codzienności. Od 1977 roku pozostaje w małżeństwie z Anną z domu Dembowską. Wspólnie wychowali pięcioro Bronisław Komorowski dzieci — Zofię, Tadeusza, Marię, Piotra i Elżbietę. Informacje o rodzinie często pojawiały się w mediach, a temat życia prywatnego bywał poruszany przy okazji oficjalnych uroczystości. Poza polityką znajdował też czas na pasję, jaką było myślistwo.

W dorobku publicystycznym znajdują się również Bronisław Komorowski książki. W 2005 roku ukazała się publikacja “Prawą Stroną — życie, polityka, anegdota”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Marię Wągrowską. To zapis historii i refleksji Komarowskiego, który podsumowywał swoje doświadczenia zawodowe i prywatne.

Odznaczenia i wyróżnienia

Po zakończeniu długiej drogi publicznej działalności Komorowski Bronisław został uhonorowany licznymi odznaczeniami i wyróżnieniami. Ich znaczenie wykracza poza osobisty prestiż, ponieważ podkreślają one rolę, jaką pełnił jako prezydent i polityk zaangażowany w sprawy polskie. Wyróżnienia te pokazują, jak ocenia się jego dorobek po kolejnych wyborach i latach służby państwu.

Ordery i odznaczenia państw obcych

W trakcie pełnienia funkcji głowy państwa Komorowski Maria Bronisław był wielokrotnie wyróżniany przez zagraniczne władze najwyższymi odznaczeniami. Takie gesty miały nie tylko wymiar protokolarny, ale także podkreślały znaczenie Polski w relacjach międzynarodowych oraz wkład prezydenta w budowanie dobrych kontaktów z innymi krajami.

1. Order Jarosława Mądrego V klasy, Ukraina (2008).
2. Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka, Portugalia (2012).
3. Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela, Grecja (2013).
4. Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy, Słowacja (2014).
5. Order Republiki, Mołdawia (2014).

Lista odznaczeń jest znacznie szersza i obejmuje wyróżnienia z wielu państw. Każde z nich symbolizuje uznanie dla polityka, który dążył do otwartości i dialogu w relacjach międzynarodowych.

Inne odznaczenia

W ciągu lat aktywności publicznej Bronisław Komorowski został uhonorowany także innymi wyróżnieniami, które podkreślały jego zaangażowanie i dorobek. Część z nich była przyznawana przez instytucje krajowe i organizacje społeczne, które doceniały polityk za aktywność i zaangażowanie, szczególnie widoczne w historii ważnych wydarzeń publicznych.

• Komandoria Missio Reconciliationis (1999);
• Człowiek Roku tygodnika “Wprost” (2012);
• Złoty Hipolit (2013);
• Człowiek Roku “Gazety Wyborczej” (2014);
• Nagroda Peryklesa (2015).

Z chwilą objęcia urzędu prezydenta RP Komorowski został kawalerem Orderu Orła Białego i Orderu Odrodzenia Polski I klasy. Jako głowa państwa pełnił jednocześnie funkcję Wielkiego Mistrza i przewodniczącego Kapituł obu tych odznaczeń, co stanowiło ważny element tradycji państwowej.

Kontakt i media społecznościowe

Oficjalnym miejscem kontaktu pozostaje Biuro Bronisława Komorowskiego, byłego Prezydenta RP z lat 2010–2015. Adres biura to ul. Górnośląska 16/9, 00-432 Warszawa, Polska. Do dyspozycji zainteresowanych pozostaje również adres e-mail: [email protected]. Wiele inicjatyw, także związanych z debatą publiczną i wydarzeniami społecznymi, koordynowanych jest właśnie przez to biuro, które aktywnie funkcjonuje również po zakończonej kadencji.

W sieci Komorowski Bronisław utrzymuje profile w mediach społecznościowych, które odgrywają rolę w dialogu z obywatelami.

FacebookBronisław Komorowski

Instagram Bronisław Komorowski

XBronisław Komorowski

W czasie wyborów i później stanowiły one narzędzie kontaktu z opinią publiczną i kanał, przez który były prezydent komentuje bieżące wydarzenia polskie.

Ciekawostki o Bronisławie Komorowskim

W biografii publicznej osoby takiej jak Bronisław Maria Komorowski nie brakuje nietypowych epizodów, które nadają jego życiu bardziej osobisty wymiar. Dziadek Juliusz, służący w 14 Dywizji Strzelców Syberyjskich, zasłynął z brawurowego czynu — wraz z grupą towarzyszy porwał statek pasażerski i uciekł na Wołgę. Z kolei w czasach studenckich przyszły prezydent brał udział w śmiałych inicjatywach, m.in. zorganizował spotkanie z profesorem Jaremą Maciszewskim, co odbiło się szerokim echem na uniwersytecie.

Bronisław Komorowski wspominał też z humorem czas spędzony w areszcie przy ul. Rakowieckiej. W gronie opozycjonistów pojawił się pomysł głodówki, wysunięty przez Antoniego Macierewicza. Polityka jednak zgubiło nieporozumienie — zaczął protest dopiero następnego dnia, najedzony jedzeniem z paczki. Niespodziewanie w tym właśnie momencie został zwolniony, co uczyniło całą sytuację anegdotą często przywoływaną w polskiej polityce.

Zakończenie

Postać, jaką pozostawił po sobie Bronisław Komorowski, to przykład wieloletniego zaangażowania w życie publiczne. Od działalności opozycyjnej w PRL, przez stanowiska ministerialne, marszałkowskie i prezydenckie, aż po aktywność po zakończeniu kadencji — każdy etap układa się w spójny obraz człowieka, którego losy są mocno splecione z przemianami w Polsce.

Komorowski Bronisław nie jest tylko nazwiskiem w podręcznikach, ale polityk, którego decyzje realnie kształtowały instytucje i codzienność obywateli. Historia jego działań pozostaje otwarta na ocenę, a dyskusja nad jego rolą wciąż towarzyszy debatom o kierunku, w jakim zmierza państwo.

Najczęściej zadawane pytania