Μελίνα Μερκούρη

Αυτή η μοναδική γυναίκα, γεννημένη στις αρχές του εικοστού αιώνα, έκανε την Ελλάδα γνωστή σε όλο τον κόσμο με τους κινηματογραφικούς της ρόλους, τα τραγούδια της, τον αγώνα της κατά της δικτατορίας και την πολιτική της δράση για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και της τέχνης. Μέχρι το θάνατό της, προσπάθησε να φέρει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω στην πατρίδα της. Η Μελίνα Μερκούρη χαρακτηρίστηκε ως η πιο όμορφη γυναίκα του 20ου αιώνα και ακολούθησε τη ζωή, τις επιτυχίες και τις δραστηριότητές της στον πολιτικό στίβο.

Πρώιμα χρόνια

Η Μαρία Αμαλία Μερκούρη γεννήθηκε το 1920 στην Αθήνα σε μια οικογένεια με επιρροή. Ο πατέρας και ο θείος της ήταν εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες, ενώ ο αγαπημένος της παππούς, από τον οποίο περνούσε πολύ χρόνο ως παιδί, ήταν δήμαρχος της γενέτειράς της, της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν αρκετά προοδευτικοί για την εποχή τους. Χώρισαν και βρήκαν την ευτυχία ο καθένας σε μια νέα οικογένεια. Η Μαρία και ο μικρότερος αδελφός της ζούσαν εναλλάξ με τον καθένα από τους γονείς τους. Ο Σπύρος έγινε αργότερα ο συντονιστής των κοινών πολιτιστικών τους προγραμμάτων. Μετά το θάνατο της Μελίνας, συνίδρυσε ένα ίδρυμα στο όνομά της. θέατρο μελίνα μερκούρη είναι εκπληκτικά όμορφο.

"Η Μελίνα Μερκούρη έχει δείξει το ίδιο πάθος και την ίδια αφοσίωση στην πολιτική της καριέρα όπως και στη μουσική της. Έχει αγωνιστεί για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, έγινε υπερασπίστρια της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας και μια πραγματική φωνή του λαού της στον πολιτικό κόσμο". - Χριστός Raptis

Ηθοποιική καριέρα

Η νεαρή ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της το 1945 στο έργο του Ευγένιου Ο'Νιλ "Πένθος - Η μοίρα της Ηλέκτρας" ως Λαβίνια. Η δημοτικότητά της ξεκίνησε με τη συμμετοχή της στο έργο "A Streetcar Named Desire", όπου υποδύθηκε ταλαντούχα τον ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά (1949). Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης συνεχίστηκε και συμμετείχε σε διάφορες παραγωγές.

Τα επόμενα δύο χρόνια έζησε στο Παρίσι και από το 1951 άρχισε να παίζει σε θέατρα. Στη Γαλλία, η Μελίνα Μερκούρη το 1953 έλαβε το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη.

Στις οθόνες του κινηματογράφου η ηθοποιός εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1955, παίρνοντας το ψευδώνυμο Μελίνα Μερκούρη, όταν επέστρεψε στην πατρίδα της και αποδέχθηκε την πρόσκληση να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία. Η πρώτη της κινηματογραφική δουλειά γίνεται ένα επιτυχημένο ξεκίνημα για την κινηματογραφική της καριέρα - ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στην ταινία "Στέλλα".

Το βραβείο στις Κάννες, η ηθοποιός στη συνέχεια δεν το έλαβε, αλλά κέρδισε πολύ περισσότερα. Στο φεστιβάλ, γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο - έναν λαμπρό σκηνοθέτη Jules Dassin, πατέρα του διάσημου τραγουδιστή Joe Dassin. Μαζί εργάστηκαν σε εννέα κινηματογραφικά έργα. Όλες οι ταινίες ήταν επιτυχημένες.

Τα καλύτερα από αυτά θεωρούνται:

• "Ποτέ την Κυριακή" (1960)
• "Φαίδρα" (1962)
• "Το μαχαίρι του Τοπκαπί" (1964)
• "Το όνειρο του πάθους" (1978)

Το 1960, η ηθοποιός ήταν υποψήφια για Όσκαρ για τον ρόλο της στην ταινία "Ποτέ την Κυριακή", σε σκηνοθεσία του συζύγου της Jules Dassin. Η Μελίν δεν κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, αλλά η ταινία αυτή της χάρισε ένα βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών. Με την επιτυχία της ταινίας ήρθε και η διεθνής αναγνώριση, και νέοι ρόλοι, για παράδειγμα, στην ταινία "Galey, Galey" (1969) - μια αμερικανική κωμωδία σε σκηνοθεσία Norman Jewison.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Μελίνα Μερκούρη ολοκλήρωσε την καριέρα της ως ηθοποιός. Η τελευταία της ταινία ήταν μια κινηματογραφική ταινία - Ένα όνειρο πάθους, επίσης σε σκηνοθεσία Dassin το 1978.

Καριέρα τραγουδιστή

Κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής μετανάστευσης, εκτός από την ηθοποιό, εμφανίστηκε και η τραγουδίστρια Μελίνα Μερκούρη. Δοκίμασε τις δυνάμεις της ήδη από το 1960 τραγουδώντας ένα τραγούδι στην ταινία Ποτέ την Κυριακή. Το τραγούδι που τραγουδάει εκεί: "Τα παιδιά του Πειραιά" κέρδισε το 1961 το " Όσκαρ" για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι.

Η Μελίνα ηχογράφησε τραγούδια σε διάφορες γλώσσες (ελληνικά, γαλλικά, γερμανικά). Πολλά από αυτά άρεσαν πολύ στους Γάλλους και έγιναν γρήγορα δημοφιλή. Η Μελίνα Μερκούρη είχε μια ελαφρώς βραχνή φωνή από το συνεχές κάπνισμα. Ωστόσο, αυτή η ασυνήθιστη φωνή έγινε το highlight της και άρεσε πολύ στους ακροατές της.

Οι ηχογραφήσεις της με το "Athenes, ma Ville", που έγιναν με τον Βαγγέλη και τη Μελινάκη, ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στη Γαλλία. Το τραγούδι της "Φεγγάρι μου, Αγάπη μου" (Το αστέρι μου, το φεγγάρι μου), που τραγουδήθηκε στην ταινία Φαίδρα, ηχογραφήθηκε το 1965.

Τα πιο δημοφιλή τραγούδια της Μελίνας:

• Μελίνα: Η αγάπη που έγινε δίκοπο μαχαίρι
• ♪ Το αστέρι μου, το φεγγάρι μου ♪
• Επτά τραγούδια που θα σου τραγουδήσω
• Ο δρόμος
• Ας πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι
• Σου έδωσα ροδόνερο
• Gloomy Sunday
• Παιδιά του Πειραιά
• Χάρτινο φεγγαράκι

Υπάρχουν ακόμα και σήμερα θαυμαστές της μουσικής της δημιουργίας. Όχι μόνο ακούνε τα εθνικά ελληνικά τραγούδια της, αλλά βρίσκουν τους στίχους τους στο διαδίκτυο και τα ερμηνεύουν οι ίδιοι. Όλα τα τραγούδια της είναι γεμάτα αγάπη.

Πολιτικές δραστηριότητες

Το 1964 η Ελλάδα υπέστη δικτατορία και η Μελίν αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο στη Γαλλία. Πολιτικά ενεργή, αντιτάχθηκε στη χούντα που κατέλαβε την εξουσία. Ως αποτέλεσμα - το 1966 της αφαιρέθηκε όχι μόνο η υπηκοότητα, αλλά και κάθε περιουσία στην πατρίδα της. Η ηθοποιός αντέδρασε στην πράξη αυτή λέγοντας: "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα, και ο κ. Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας".

Το 1971 η Μελίνα Μερκούρη δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της "Γεννήθηκα Ελληνίδα", όπου μιλάει και για αυτή την περίοδο της ζωής της στην εξορία, όπου ασχολήθηκε με την πολιτική.

Μετά την ανατροπή της δικτατορίας το 1974, η Μελίνα Μερκούρη και ο σύζυγός της επέστρεψαν στην Ελλάδα. Στη χώρα, όπου έπρεπε να αποκατασταθεί η τάξη, συμμετείχε στη δημιουργία ενός νέου κόμματος - του "Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος". Η πολιτική έγινε πιο σημαντική για εκείνη από την καριέρα της ως ηθοποιού και τραγουδίστριας.

Στις 21 Οκτωβρίου 1981, έγινε υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών της Ελλάδας. Είναι η πρώτη γυναίκα σε μια τόσο υψηλή και σημαντική θέση. Ήταν επικεφαλής του υπουργείου μέχρι το 1989. Και στις 13 Οκτωβρίου 1993, επέστρεψε και πάλι.

Μια από τις σημαντικές προσπάθειές της είναι ζωντανή μέχρι σήμερα - η παραδοσιακή επιλογή της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Αυτό έγινε στο πλαίσιο της πολιτιστικής πολιτικής της ΕΕ. Το 1985, νικήτρια ήταν η πρωτεύουσα της Ελλάδας. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 εμφανίστηκαν παρόμοια σχέδια - η Αραβική Πολιτιστική Πρωτεύουσα και η Αμερικανική Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Ένα βραβείο από το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ δίνεται σε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα και την ανάπτυξή του, εφόσον κριθεί επιτυχημένο.

"Η Μελίνα Μερκούρη δεν είναι απλώς μια τραγουδίστρια, είναι η φωνή και η ψυχή της Ελλάδας. Τα δυνατά και συναισθηματικά φωνητικά της όχι μόνο έχουν κερδίσει τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά έχουν γίνει και σύμβολο της πολιτιστικής ταυτότητας της χώρας. Όλο το πάθος και η ομορφιά του ελληνικού λαού ζει στα τραγούδια της". - Χριστός Raptis

Η Μελίνα Μερκούρη προσπάθησε να προωθήσει τον ελληνικό πολιτισμό τόσο στο εσωτερικό, επιτρέποντας την ελεύθερη πρόσβαση σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους για τους συμπατριώτες της, όσο και στο εξωτερικό, μέσω διαφόρων εκθέσεων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Υποστήριξε ενεργά έργα αρχιτεκτονικής αποκατάστασης και ξεκίνησε την κατασκευή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Το Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη είναι ένα υπαίθριο θέατρο στην περιοχή περιπάτου μιας μεσαιωνικής τάφρου κοντά στο νότιο τείχος της αρχαίας πόλης της Ρόδου. Τα σκηνικά είναι αυθεντικά τείχη που είναι διακοσμημένα με σκαλιστές πολεμίστρες και πύργους. Το θέατρο χρησιμοποιείται ευρέως για καλοκαιρινές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις μουσικών.

Προσωπική ζωή

Την πρώτη φορά που παντρεύτηκε η Μερκούρη, ήταν πολύ νέα, σχεδόν έφηβη. Ο σύζυγός της Πάνος Χαροκόπος ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερος από τη σύζυγό του. Η οικογένεια του γαιοκτήμονα ήταν πλούσια. Αυτό τους βοήθησε να επιβιώσουν στα φοβερά και πεινασμένα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο γάμος πολύ σύντομα έγινε σχεδόν φανταστικός, αν και διήρκεσε πολλά χρόνια. Μαζί οι σύζυγοι δεν έζησαν τόσο καιρό, αλλά σε όλη τους τη ζωή διατηρούσαν καλές στενές σχέσεις.

Ακόμη και παντρεμένη, η Μελίνα δεν αρνήθηκε τον εαυτό της σε ερωτικές σχέσεις. Ωστόσο, η μοίρα της ήταν ο σκηνοθέτης Jules Dassin. Ήταν γι' αυτόν μούσα και πηγή απεριόριστης δημιουργικής έμπνευσης. Μαζί ήταν και στο κινηματογραφικό πλατό, αλλά και στην καθημερινή ζωή. Ο Jules υποστήριζε τη σύζυγό του σε όλες τις προσπάθειές της. Αλλά η Μελίνα Μερκούρη, δυστυχώς, δεν απέκτησε παιδιά. Πολλοί θαυμαστές ενδιαφέρονται για το ερώτημα "μελίνα μερκούρη παιδια".

Κληρονομιά και μνήμη

Η Μελίνα Μερκούρη πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στις 6 Μαρτίου 1994. Το εθνικό πένθος στην Ελλάδα διήρκεσε τρεις ημέρες. Πλήθος κόσμου συνόδευσε την νεκρική πομπή στο νεκροταφείο. Όλες τις ημέρες του πένθους έφερναν λουλούδια στον τάφο.

Την ημέρα του θανάτου της Μελίνας Μερκούρη, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο της. Τα θέατρα του Μπρόντγουεϊ παρέμειναν κλειστά, ενώ οι θλιμμένοι συμπολίτες μας την αποχαιρέτησαν στο τελευταίο της ταξίδι.

Η Μελίνα Μερκούρη θεωρούνταν για χρόνια σύμβολο της Ελλάδας. Ήταν ένθερμη πατριώτισσα της χώρας της και υποστήριζε ότι η Ελλάδα είχε έναν μοναδικό πολιτισμό που έπρεπε να ειπωθεί και να προβληθεί στον κόσμο.

Η Μελίνα Μερκούρη προσπάθησε να φέρει στην Ελλάδα τα μαρμάρινα θραύσματα και τα γλυπτά του Παρθενώνα από τη Βρετανία και ξεκίνησε την κατασκευή ενός νέου κτιρίου για το Μουσείο της Ακρόπολης. Ήταν η αγαπημένη του ελληνικού λαού, για αυτό και την αποκαλούσαν "η τελευταία Ελληνίδα θεά". Οι κοινωνικές δραστηριότητες της Μελίνας συνεχίστηκαν μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής της. Μετά το θάνατό της, ο σύζυγός της συνέχισε το έργο της και ίδρυσε το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, το οποίο προωθεί τον ελληνικό πολιτισμό.