Συναυλια παπακωνσταντινου

Ο μεγαλύτερος Έλληνας ροκ σταρ μαζί με το πιο φανατικό κοινό ενός τραγουδιστή στην Ελλάδα - γιόρτασε το 2023 τα 50 χρόνια του στο τραγούδι, συνεχίζοντας - με συνέπεια στις αξίες και τις αρχές του, αλλά πάνω απ' όλα στον εαυτό του - να χαιρετίζει τη δύναμη και το φόβο για όλα όσα θα του συμβούν χωρίς αυτόν.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο αγαπητούς ερμηνευτές της ελληνικής μουσικής και ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους της ροκ σκηνής. Τα τραγούδια του έχουν γαλουχήσει γενιές και γενιές ενώ παραμένουν διαχρονικά στο πέρασμα των χρόνων, είτε πρόκειται για τα κοινωνικοπολιτικά του κομμάτια είτε για τις ερωτικές του μπαλάντες.

10 στοιχεία για τον τραγουδιστή.

1. Σε ηλικία 12 ετών απέκτησε την πρώτη του κιθάρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής, όπου έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε ιταλικούς στίχους σε διάφορα κλαμπ, ονομαζόταν CROSSWORDS.
2. 1972 - Ηχογραφήθηκε η πρώτη επαγγελματική συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην Ελληνική Χώρα, όπου τραγούδησε τα τραγούδια "Ντιρλάντα" και "Ο Σταμούλης Λοχίας", ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι δύο πρώτοι του δίσκοι βινυλίου: "Σε είδα και σηκώθηκα / Χελιδόνι" και "Δύο φίλοι / Καλοί μου φίλοι και αδέρφια". Ο πρώτος του ολοκληρωμένος δίσκος κυκλοφόρησε το 1975 με τον τίτλο "Η αγροτιά".
3. Το 1974 ήταν η πρώτη του συνάντηση με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Παρίσι, με τον οποίο άρχισε να συνεργάζεται από το 1976.
4. Στην Ελλάδα, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες της νεολαίας και του εργατικού κινήματος. Τραγουδούσε σε απεργίες, συλλαλητήρια και συναυλίες αλληλεγγύης κατά του ρατσισμού και του φασισμού.
5. Οι δίσκοι του Βασίλη "Βασίλης Παπακωνσταντίνου" (1978) και "Φοβάμαι" (1982) αρχίζουν να καθιερώνουν τον Βασίλη στο συγκεκριμένο ροκ είδος μουσικής και στο ηλεκτρικό ύφος, το οποίο συνοδευόταν πάντα από "εκλεπτυσμένους" έντονα ποιητικούς στίχους. Την περίοδο αυτή, ο Βασίλης γνωρίζει τον Νικόλα Άσιμο και συμμετέχει στην ηχογράφηση του πρώτου του δίσκου "O Xanapes".
6. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου καθιερώθηκε ως ένας εξαιρετικός "συναυλιακός" καλλιτέχνης. Τον Απρίλιο του 1985, η πρώτη του μεγάλη σόλο συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προσέλκυσε 16.000 θεατές. Το ίδιο επανέλαβε τον Ιούνιο του 1987 στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Έκτοτε, οι συναυλίες του κάθε χρόνο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και τον κόσμο αποτελούν γεγονότα και ορόσημα της μαζικής τους απήχησης.
7. Έχει ηχογραφήσει δύο δίσκους με μελοποιημένα ποιήματα δύο μεγάλων Ελλήνων ποιητών. Τον δίσκο "Καριωτάκης" του 1984 με συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη και τον δίσκο "Φισάι" του 1993 με ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη και μουσική του Γιώργου Τσαγκάρη.
8. Σε συναυλιακούς χώρους και σε ασφυκτικά γεμάτα γήπεδα "γεννήθηκαν" συνθήματα που ζουν μέχρι σήμερα, ένα από αυτά έχει γίνει κλασικό: "Βασίλη, ζούμε για να σε ακούμε".
9. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχει ερμηνεύσει περισσότερα από 1000 τραγούδια κατά τη διάρκεια της 50χρονης καριέρας του, έχει συμμετάσχει σε σχεδόν 200 δίσκους (προσωπικούς και κοινούς), έχει ερμηνεύσει έργα περισσότερων από 200 συνθετών και στιχουργών.
10. Δεν ακούει μουσική στο σπίτι, μόνο για ενημέρωση ή για κάποια από τις νέες του δουλειές. Και, φυσικά, δεν ακούει ποτέ τα δικά του τραγούδια στο σπίτι.

Η έκδοση του Αθήνα 2024 θα παρουσιαστεί από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου το Σάββατο 29 Ιουνίου στην πλατεία Νερού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ο σπουδαίος ερμηνευτής, που έχει συμβάλει με τη φωνή και τα τραγούδια του στην ελληνική δισκογραφία, θα πραγματοποιήσει μια από τις πιο εντυπωσιακές και ξεχωριστές εμφανίσεις της πλούσιας καριέρας του.

Προετοιμασίες για τη συναυλία (Συναυλια παπακωνσταντινου)

Το καλοκαίρι της 14ης Ιουνίου 2023, ο τραγουδιστής έδωσε μια μεγάλη συναυλία - γιορτάζοντας την 50ή επέτειο της δισκογραφίας του στη Θεσσαλονίκη στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο μπροστά σε 50.000 θεατές, καθώς και σε πολλούς άλλους χώρους σε όλη την Ελλάδα. Η καλοκαιρινή περιοδεία προσέλκυσε συνολικά πάνω από 300.000 θεατές στις 29 συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν.

Η πρώτη από μια σειρά συναυλιών που έδωσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε μεγάλες ελληνικές πόλεις ήταν σαν δημοσκόπηση των κοινωνιολόγων. Η αισιόδοξη πρόβλεψη προέβλεπε την παρουσία 30.000 με 40.000 θεατών, αλλά τελικά το στάδιο γέμισε με σχεδόν 50.000 άτομα όλων των ηλικιών.

Δεδομένου ότι η συναυλία ήταν το αποτέλεσμα της δημιουργικής πορείας του τραγουδιστή επί μισό αιώνα, σχεδιάστηκε ως ένα ταξίδι στο χρόνο, στο οποίο θίχτηκαν οι κυριότερες στιγμές της δημιουργίας και παρουσιάστηκαν τραγούδια που καλύπτουν αυτή την περίοδο του μισού αιώνα.

Σχεδιάστηκε μια μεγάλη προβολή βίντεο, που θα αντικατόπτριζε τα στάδια της ζωής και της δημιουργικής πορείας του τραγουδιστή, η οποία θα συνδυαζόταν με το πρόγραμμα της συναυλίας.

Αυτοί που συμμετείχαν στην προετοιμασία της συναυλίας ήταν:

• Επιμέλεια ήχου: Γιώργος Καραγιαννίδης, Λυσιέν Κλήμης.
• Επεξεργασία φωτογραφιών: Γιάννης Δίπλας. Ενορχήστρωση: Ανδρέας Αποστόλου.
• Μοντάζ βίντεο: Πάνος Ζενίδης.
• Γραφική επιμέλεια: Spunk Design, από τον Μάνο.

Στη συναυλία είχε προσκληθεί το συγκρότημα Ritmos του Βολιώτη, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Νικόλαου Χιώτογλου. Καθώς η μπάντα συμμετείχε σε άλλες εκδηλώσεις, ο τραγουδιστής πέταξε δύο φορές για πρόβες.

Την πληρότητα των συναυλιών έφερε βέβαια η αγάπη του κοινού, αλλά χρησιμοποιήθηκε και μια διαφημιστική μηχανή υψηλού επιπέδου, από την τηλεόραση μέχρι την εξωτερική διαφήμιση, για να μην αναφερθούμε στους πόρους του Διαδικτύου: η επίσημη ιστοσελίδα του τραγουδιστή, οι σελίδες του στο Facebook και το Instagram προσέφεραν εισιτήρια για τις συναυλίες, ενώ έγιναν και προωθητικές ενέργειες που θύμιζαν στο κοινό τον αγαπημένο του τραγουδιστή.

Η επιτυχία ξεπέρασε τις προσδοκίες: το Καλλιμάρμαρο ήταν κατάμεστο, στην Αθήνα για τη συναυλία της 4ης Σεπτεμβρίου όλα τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν τον Απρίλιο και διατέθηκε μια επιπλέον συναυλία στις 5 Σεπτεμβρίου. Οι αίθουσες σε όλες τις συναυλίες ήταν γεμάτες.

Τα κυριότερα σημεία της συναυλίας

Η συναυλία άνοιξε με τα φωνητικά του "Ρυθμού" Βολιού και την υποδοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στη σκηνή υπό το χειροκρότημα του κοινού. Αφού εμφανίστηκε ως μέλος του μουσικού συνόλου "Κουρσάρος", απευθύνθηκε στο κοινό και διηγήθηκε πώς ξεκίνησε την 50χρονη μουσική του καριέρα.

Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, με προβολή σπάνιου οπτικού υλικού από την 50χρονη καριέρα του Βασίλη. Μια συγκινητική αλλά και γεμάτη ορμή συναυλία που ταξίδεψε το κοινό σε σταθμούς ηχογράφησης, ιστορικές συναυλίες, διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια, ιστορίες και συγκροτήματα που έγραψαν ιστορία.

Εικόνες που προβάλλονταν από δύο μεγάλες γιγαντοοθόνες εκατέρωθεν της σκηνής πριν από την έναρξη της συναυλίας θύμιζαν κάποιες σημαντικές συνεργασίες και βίντεο από κάποιες συναυλίες του.

Με το εμβληματικό τραγούδι "Κουρσάρος" ξεκίνησε ένα ταξίδι στο χρόνο, με τη λυρική, δυναμική, βαθιά συναισθηματική φωνή του Βασίλη και με τη συνοδεία των μεγαλύτερων συνθετών, ποιητών και στιχουργών που γέννησε αυτός ο τόπος:

1. Μίκυ Θεοδωράκης,
2. Μάνος Λοΐζος,
3. Θάνος Μικρούτσικος,
4. Τάσος Λειβαδίτης,
5. Κώστας Καρυωτάκης,
6. Νίκος Καββαδίας. ,
7. Νικόλαος Αζίμο,
8. Σταμάτη Μεσημέρη,
9. Κώστας Τριπολίτης,
10. Γιάννης Νεγρεπόντης,
11. Άλκης Αλκαίος,
12. Οδύσσεια προς τον Ιωάννη,
13. Λίνα Δημοπούλου και πολλοί άλλοι

Η συναυλία περιελάμβανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, όπως:

• Το "Puerto Rico" είναι ένα διαμάντι από το 1994, σε μουσική Σταμάτη Μεσημέρη και στίχους Άλκη Αλκαίου. Ένα έργο για τον αγώνα για τη ζωή.
• "Bagasas" από τον Νικόλα Άσιμο.
• "Μικρές νότες" του Οδυσσέα Ιωάννου και του Θάνου Μικρούτσικου.
• "Hey Mum" - ωδή στη μητέρα, το ον που μας φέρνει σε αυτόν τον κόσμο και μας φροντίζει με τρόπο που μόνο εκείνη ξέρει να κάνει. Αγάπη άνευ όρων, τρυφερότητα. Η μουσική του Charles Aznavour και τα ελληνικά λόγια του Οδυσσέα προς τον Γιάννη.
• Το "Φοβάμαι" είναι ένα διαχρονικό τραγούδι της Βασιλίσας Παπακωνσταντίνου. Οι συγγραφείς είναι ο Ανδρέας Πανταζής και ο Γιάννης Ζουγανέλης.
• Το "Μέχρι το τέλος" - σε στίχους της μοναδικής Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική του Battisti Lucio, περιγράφει με μεγάλη φαντασία τον χωρισμό δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ.

Με απλότητα και ειλικρίνεια, όπως μόνο ο ίδιος ξέρει, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγούδησε όλα όσα αγαπούν οι θαυμαστές του, όσα τους συγκινούν και τους ενώνουν. Όλα έγιναν ένα με τη μαγική φωνή του "αιώνιου έφηβου".

Συνοδοιπόροι στο μουσικό ταξίδι του Βασίλη είναι οι μόνιμοι συνεργάτες του:

• Ανδρέας Απόστολος στις ενορχηστρώσεις και στο πιάνο,
• ο Βαγγέλης Πατεράκης στο ηλεκτρικό μπάσο,
• ο Στέφανος Δημητρίου στα τύμπανα,
• η Μαίρη Μπρόζη στο βιολί,
• ο Γιάννης Αυγέρης στην ηλεκτρική κιθάρα,
• Απόστολος Μόσιος στην ακουστική κιθάρα.
• Ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος στα πλήκτρα.

Μετά από πολλά χρόνια, δύο αγαπημένοι φίλοι, ο Χριστόφορος Κροκίδης και η Τάνια Κικίδη, θα ανέβαιναν στη σκηνή μαζί με τον Βασίλη για να γιορτάσουν και να τραγουδήσουν μαζί του.

Το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο, το ποικιλόμορφο και ενθουσιώδες κοινό χειροκροτούσε τον βετεράνο μουσικό, τραγουδούσε τα περισσότερα κομμάτια και χειροκροτούσε κάθε πάσα. Πιθανότατα λόγω της μεγάλης προσέλευσης υπήρξε και μια καθυστέρηση: η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:20. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγούδησε για τρεις ώρες, και ακόμα και αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που άφησε το μικρόφωνο σε άλλο άτομο, είχε μείνει αρκετός χρόνος. Η τελευταία ώρα πέρασε σχεδόν χωρίς διακοπή. Η δισκογραφία του τραγουδιστή είναι πολύ μεγάλη για να καλυφθεί ακόμα και σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Αντιδράσεις και σχόλια του κοινού

Ήταν πυροτεχνήματα, πυροτεχνήματα μουσικής, χορού, χειροκροτημάτων. Πρέπει να το δείτε, γι' αυτό δείτε το στη σελίδα.

Με το σύνθημα "Βασίλη, ζούμε για να σε ακούμε", περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι τραγούδησαν και χόρεψαν τα τραγούδια του μεγάλου καλλιτέχνη, συνοδευόμενοι από τους μόνιμους συνεργάτες του, καθώς και από τη φωνητική ομάδα Ritmos του Βολιώτη, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Νικόλαου Χιώτογλου.

"Τα 50 χρόνια του Βασίλη στο Καλλιμάρμαρο ήταν ένα καλειδοσκόπιο που κοιτάξαμε στα μάτια για τρεις ώρες και όλοι είδαν εικόνες από τη ζωή του. Το εφηβικό, το επόμενο, το μεταγενέστερο, το σημερινό. Δεν συμβαίνει συχνά να βλέπουμε αυτό το άλμπουμ με τέτοιο ενθουσιασμό". https://www.lifo.gr/culture/music/krata-re-file-gera-50-hronia-basilis-ston-kallimarmaro

"Αν κάποιος μπορεί να μας ενώσει όλους, από τους μικρούς μέχρι τους μεγάλους, αυτός είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ο αιώνιος έφηβος, πάντα τρυφερός και ειλικρινής, δεν παύει να εμπνέει και να συγκινεί γενιές και γενιές".

Ο μαέστρος Νίκος Τσιότογλου μετά τη συναυλία: "Είναι κάτι που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Αισθάνομαι πραγματικά ευλογημένος που συμμετείχα σε αυτή τη μοναδική συναυλία με το σύνολο και είμαι ευγνώμων".

"Επί 50 χρόνια αυτοβιογραφούσε, γελοιοποιούσε, κινητοποιούσε, στήριζε, αλλά πάνω απ' όλα άγγιζε με τα τραγούδια του πέντε γενιές ακροατών και συνεχίζει να το κάνει. Για μισό αιώνα κρατάει μια σφεντόνα στα χέρια του και μας σημαδεύει, στοχεύοντας τους φόβους μας".

"Ο εθνικός ρόκερ είναι - κάπως λανθασμένα, αν δεν σας πειράζει - ένα φαινόμενο. Διότι ένας καλλιτέχνης που δίνει συναυλία για τα 50α γενέθλιά του είναι φαινόμενο και στο Καλλιμάρμαρο δεν θα πέσει καρφίτσα! Γιατί ο τραγουδιστής είναι φαινόμενο που στην αρχή το κοινό έσπευσε να αγοράσει τους δίσκους του, αλλά σήμερα τον λατρεύει ένα άλλο κοινό που καταναλώνει μουσική από κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές. Και γνωρίζουν τα τραγούδια του όπως πιθανόν τα γνώριζαν οι γονείς τους. Ξέρετε πολλά ονόματα που γεμίζουν γήπεδα και ο κόσμος εκεί κάτω είναι από όλες τις ηλικίες;"

Η σημασία της συναυλίας για την καριέρα

Με την πάροδο του χρόνου, η παρουσία του Βασίλη έγινε όλο και πιο σημαντική για την ελληνική μουσική. Η δύναμη και η ευαισθησία της φωνής του κάνουν την ερμηνεία των τραγουδιών του μοναδική. Τα τελευταία 50 χρόνια με τη φωνή του έχει οδηγήσει τους Έλληνες στα μουσικά μονοπάτια συνθετών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Λοΐζος, ο Νικόλας Άσιμος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Θωμάς Μπακαλάκος, ο Χριστόφορος Κροκίδης, ο Σταμάτης Μεσημέρης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Αντώνης. Βαρδής, Λάκης Παπαδόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος και πολλοί άλλοι.

Τα άλματά του επί σκηνής τον έφεραν αρκετά ψηλά για να αγγίξει τις ψυχές όλων των γενεών που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του και έμειναν εκεί σαν φλεγόμενος φάρος, θυμίζοντάς μας ότι τα νιάτα δεν τελειώνουν ποτέ όταν αγωνίζεται κανείς για τις ιδέες και τα όνειρά του. Ρομαντικός και ευαίσθητος, εξακολουθεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, τραγουδώντας πάντα μαζί με την κιθάρα του, λυγίζοντας τα πόδια του για ένα ακόμη άλμα, αυτό που χρειάζεται για να αντικρίσει το κοινό.

Η καριέρα του μιλάει από μόνη της.

Είναι δύσκολο να υπερεκτιμήσει κανείς όλα αυτά που έχει ήδη τραγουδήσει, η συναυλία δεν έβαλε τέλος στον τραγουδιστή, έδειξε σε όλους ότι ο Παπακωνσταντίνου θα σταματήσει να τραγουδάει όταν σταματήσει η καρδιά του. "Θα τελειώσω κάποια στιγμή όταν η φωνή μου δεν θα είναι πια αυτό που είναι...".

Δημιουργικότητα μετά τη συναυλία

Η περιοδεία σε Ελλάδα και Ευρώπη προς τιμήν της επετείου του τραγουδιστή συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του έτους.

5 Ιουλίου - Στάδιο Παναχαϊκή - Πάτρα, Αχαΐα: 5 Ιουλίου - Στάδιο Παναχαϊκή - Πάτρα, Αχαΐα.

12 Ιουλίου - Παγκρήτιο Στάδιο - Ηράκλειο.

18 Ιουλίου - στο θέατρο της Μεσαιωνικής Τάφρου στη Ρόδο.

31 Ιουλίου - Μυτιλήνη, Δημοτικό Στάδιο Μυτιλήνης - Μυτιλήνη, Λέσβος.

30 Αυγούστου - Ρόδος, Δημοτικό Στάδιο Διαγόρας - Ρόδος, Δωδεκάνησα.

4,5 Σεπτεμβρίου - Αθήνα, Κατράκειο Θέατρο, Νίκαια, Αττική.

7 Σεπτεμβρίου - Παλαιό ελαιοτριβείο της Ελευσίνας.

30 Σεπτεμβρίου - Θέατρο της Πέτρας, Πετράπολη.

8 Οκτωβρίου - Αρχαία Ολυμπία, θέατρο Φλοκάτη.

Το 2024, η τραγουδίστρια και συνθέτης παρουσιάζει τις Μπαλάντες της Βασιλίσσης στο Θέατρο Βέμπο κάθε Δευτέρα και Τρίτη από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο.

Τον Ιούνιο, θα εμφανιστεί σε φεστιβάλ στην Αθήνα. Θα το παρακολουθήσουν 2.500 χιλιάδες δημιουργοί από όλες τις γωνιές της γης. Στις 29 Ιουνίου η Ελλάδα και οι καλεσμένοι της θα ξανασυναντηθούν με τον μεγάλο τραγουδιστή.

Η συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ήταν μια σημαντική στιγμή για το ελληνικό τραγούδι και μια σημαντική στιγμή για τη συλλογική μνήμη που διαμορφώνεται σήμερα σε ένα περιβάλλον που είναι συχνά ετερόφωτο για τους μηχανισμούς της ζωής μας. Τόνισε την ανάγκη των συμπολιτών μας για σταθερότητα. Την αποδοχή αυτού που ένιωθαν ότι δεν τους πουλήθηκε. Την ανάγκη να λάβουν και να ανταποδώσουν την ανομολόγητη αγάπη. Ήταν ένα συνωμοτικό ραντεβού που μετατράπηκε σε συγκέντρωση μαρτυριών από αναζητητές άποψης που δεν μπορούν να χωνέψουν τη νέα τάξη πραγμάτων και περιμένουν την ίδια σιωπή στο φλέγον ρητορικό ερώτημα "για ποιο λόγο ζούμε, καριόλη;".

Μερικές φορές αναρωτιέσαι για τη διπλή φύση του. Από τη μία πλευρά, "αγριεύει" με τη συνοδεία ηλεκτρικού ήχου, από την άλλη, είναι έτοιμη να ανοίξει την αγκαλιά της και να φιλοξενήσει όλους τους θεατές. Να πέσει εκεί κάτω και να κλάψει για ό,τι μας έχει πληγώσει. Άλλοτε με τα χέρια υψωμένα ψηλά, κάνοντας τη χαρακτηριστική τους κίνηση που έχει αποτυπωθεί σε τόσες αφίσες στα χρόνια της offline ζωής, άλλοτε με σκυμμένους ώμους. Μακάρι να μπορούσα να ξεφύγω από τις υπερβολές και τα κλισέ. Πρέπει να πω ότι ο Βασίλης, ως άλλος Άτλας, σήκωσε στους ώμους του την πολύτιμη υδρόγειο σφαίρα του ελληνικού τραγουδιού, αλλά οι μεγάλοι καλλιτέχνες πάντα προσβάλλονται από τα κλισέ που όλοι εμείς δημιουργούμε γι' αυτούς. Αυτό, επίσης, είναι μια απόδειξη του μεγαλείου τους.