Dia de los Muertos

Ιστορία και καταγωγή

Ο εορτασμός της Ημέρας των Νεκρών (Día de los Muertos) έχει βαθιές ρίζες που ανάγονται στην εποχή των αρχαίων Αζτέκων και των Μάγια, πολιτισμών που είχαν ένα βαθιά ενσωματωμένο σύστημα πεποιθήσεων που σχετιζόταν με κάθε είδους τελετουργίες θανάτου και ανάστασης. Πριν από την κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς, οι Αζτέκοι διατηρούσαν τα κρανία των συγγενών τους στα σπίτια τους, χρησιμοποιώντας τα συχνά σε συμβολικές τελετές μεγάλης πολιτιστικής και πνευματικής σημασίας.

Κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια ενός μήνα του καλοκαιριού, οι Αζτέκοι πραγματοποιούσαν τελετές μεγάλης κλίμακας, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς αιματηρών θυσιών, προς τιμήν των νεκρών, του κάτω κόσμου και της προστάτιδας θεάς του, της θεάς Mictlansihuatl, η οποία θεωρούνταν κυρίαρχος του βασιλείου των νεκρών.

Όταν οι Ισπανοί κατέκτησαν για πρώτη φορά το Μεξικό, σοκαρίστηκαν από τις τοπικές τελετουργίες, οι οποίες τους φάνηκαν ότι αποτελούσαν παρωδία του θανάτου. Θεώρησαν τις τελετουργίες των Αζτέκων βλάσφημες και βάρβαρες, γι' αυτό και οι Ισπανοί κατακτητές προσπάθησαν να προσηλυτίσουν με τη βία τον τοπικό πληθυσμό της Κεντρικής Αμερικής στον καθολικισμό, αλλά οι παραδόσεις τους ήταν πολύ βαθιά ριζωμένες. Αν και οι Ισπανοί κατάφεραν να καταργήσουν τις αιματηρές θυσίες και να συντομεύσουν το σεληνιακό γλέντι σε τρεις ημέρες, δεν κατάφεραν να αλλάξουν εντελώς την ουσία της γιορτής. Αντί να αντικαταστήσει τη χαρά με τη θλίψη και τα κρανία με σταυρούς, η Ημέρα των Νεκρών διατήρησε τη μοναδική της ταυτότητα, συνδυάζοντας στοιχεία των προχριστιανικών παραδόσεων με τις νέες καθολικές πεποιθήσεις.

Είναι ενδιαφέρον ότι σήμερα τα κρανία παραμένουν ένα από τα κύρια σύμβολα της Ημέρας των Νεκρών, αντιπροσωπεύοντας όχι μόνο τον θάνατο αλλά και την αναγέννηση, τη μνήμη και τον σεβασμό προς τους προγόνους. Αυτός ο μοναδικός συγκρητισμός αντικατοπτρίζει όχι μόνο την ιστορία του μεξικανικού λαού, αλλά και την ικανότητά του να διατηρεί την πολιτιστική του κληρονομιά προσαρμόζοντάς την στις νέες συνθήκες διαβίωσης.

Η Día de los Muertos, που εγγράφηκε στον κατάλογο της UNESCO για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας το 2008, είναι γνωστή για τους πολύχρωμους βωμούς (offrendas), τις παρελάσεις και τις μουσικές παραστάσεις που προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.

Σύμβολα και παραδόσεις

Σύμφωνα με τις μεξικανικές δοξασίες, οι νεκροί συνεχίζουν να υπάρχουν στη μετά θάνατον ζωή, γνωστή ως mictlan, όπου ο θάνατος θεωρείται ως μετάβαση από τη μία ζωή στην άλλη. Πιστεύεται ότι ένα χρόνο μετά το θάνατο, οι ψυχές των νεκρών επιστρέφουν στα σπίτια τους για να βιώσουν ξανά τη χαρά της ζωής, να δουν την οικογένεια και τους φίλους τους και να λάβουν τα πράγματα που αγάπησαν στη ζωή τους.

Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό της Ημέρας των Νεκρών (Día de los Muertos) στις μεγάλες πόλεις του Μεξικού αρχίζουν αρκετούς μήνες πριν από το γεγονός. Τα σχολεία, τα ινστιτούτα και οι τοπικές κοινότητες κατασκευάζουν ενεργά μάσκες, κοστούμια και κούκλες σε φυσικό μέγεθος που συμβολίζουν διάφορες πτυχές της γιορτής. Οι μουσικοί κάνουν καθημερινά πρόβες για να προετοιμαστούν για τις μεγάλης κλίμακας παρελάσεις και τις μουσικές παραστάσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των εορτασμών.

Offrendas (βωμοί)

Οι Offrendas είναι βωμοί που δημιουργούν οι Μεξικανοί για την Día de los Muertos για να τιμήσουν τη μνήμη των αποθανόντων αγαπημένων τους προσώπων. Κάθε στοιχείο του offrenda έχει τη δική του συμβολική σημασία. Οι βωμοί αποτελούνται από διάφορα επίπεδα που αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς κόσμους: τη γη, τη μετά θάνατον ζωή και τον ουρανό. Τα κύρια στοιχεία του offrenda είναι τα εξής:

• Φωτογραφίες: Τοποθετούνται φωτογραφίες των αποθανόντων για την αποκατάσταση των εικόνων και της μνήμης τους;
• Κεριά: συμβολίζουν το φως που οδηγεί τις ψυχές στα σπίτια τους;
• Φαγητό: πιάτα που αγαπούσε ο αποθανών, καθώς και παραδοσιακά πιάτα όπως το pan de muerto (ψωμί του νεκρού);
• άνθη καλέντουλας (cempasúchil): χρησιμοποιούνται ως διακόσμηση για τα offrendas και τους τάφους, το έντονο χρώμα και το άρωμά τους θεωρείται ότι καθοδηγούν τις ψυχές.

Άνθη καλέντουλας (cempasúchil)

Τα άνθη καλέντουλας (cempasúchil) αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εορτασμού της Ημέρας των Νεκρών, αντιπροσωπεύοντας την ομορφιά και το εφήμερο της ζωής, συμβολίζοντας τον ήλιο και το φως που βοηθά τις ψυχές να βρουν το δρόμο τους προς τον κόσμο των ζωντανών. Αυτά τα λουλούδια χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τα μονοπάτια από τους τάφους προς τους βωμούς για να βοηθήσουν τις ψυχές να βρουν το δρόμο τους. Οι καλέντουλες χρησιμοποιούνται επίσης για τη διακόσμηση βωμών επειδή πιστεύεται ότι το άρωμά τους προσελκύει τις ψυχές στη μετά θάνατον ζωή.

Κρανία από ζάχαρη (calaveras de azúcar)

Τα κρανία από ζάχαρη έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο πριν από την ισπανική κατάκτηση του Μεξικού, όταν οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν αληθινά κρανία στις τελετές τους. Μετά την κατάκτηση, οι Ισπανοί έφεραν μαζί τους την τέχνη της ζαχαροπλαστικής, η οποία αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία των calaveras de azúcar.

Τα κρανία από ζάχαρη συμβολίζουν όχι μόνο τον θάνατο αλλά και τη ζωή. Μας υπενθυμίζουν ότι ο θάνατος είναι φυσικό μέρος της ζωής. Φτιάχνονται από ζάχαρη, νερό και χυμό λεμονιού και διακοσμούνται με λαμπερά γλάσα και χρώματα. Τα ονόματα των αποθανόντων γράφονται συχνά πάνω στις χελώνες για να διαιωνίζεται η μνήμη τους.

La Catrina

Η εικόνα της Κατρίνα δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Jose Guadalupe Posada στα τέλη του 19ου αιώνα ως σατιρική εικόνα της μεξικανικής αριστοκρατίας. Αρχικά απεικονιζόταν ως σκελετός που φορούσε ένα πολυτελές καπέλο, η Catrina είναι σήμερα ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της Ημέρας των Νεκρών. Η εικόνα της χρησιμοποιείται στα κοστούμια, στο μακιγιάζ και στην τέχνη, συμβολίζοντας την ισότητα όλων απέναντι στον θάνατο. Η Κατρίνα είναι επίσης παρούσα σε παρελάσεις και παραστάσεις στο δρόμο, όπου μας υπενθυμίζει τη διασκεδαστική και σεβαστή στάση απέναντι στο θάνατο.

Σύγχρονες παραδόσεις και εορτασμοί

Η επίσκεψη σε ένα νεκροταφείο κατά τη διάρκεια της Día de los Muertos είναι το αποκορύφωμα αυτής της μοναδικής μεξικανικής γιορτής. Οι χώροι στάθμευσης στα κοιμητήρια γεμίζουν για χιλιόμετρα, καθώς οι άνθρωποι συρρέουν στον τόπο ταφής των αγαπημένων τους προσώπων σε πυκνά ρεύματα.

Οι τάφοι είναι προσεκτικά διαμορφωμένοι και διακοσμημένοι, πασπαλισμένοι με πέταλα, στεφάνια και μπουκέτα από κίτρινους κατιφέδες (cempasúchil), που θεωρούνται τα λουλούδια των νεκρών. Κεριά, που συμβολίζουν το φως και τη ζωή, ανάβουν σε κάθε τάφο, μαζί με τα αγαπημένα φαγητά και ποτά των νεκρών και τις φωτογραφίες τους, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα σπιτικής ζεστασιάς και αναμνήσεων.

Στο νεκροταφείο διοργανώνονται πικνίκ και χορός με μουσική μαριάτσι, δημιουργώντας μια ζωντανή και διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Μια νυχτερινή εκδρομή στο νεκροταφείο δεν είναι ένα θλιβερό γεγονός, αλλά μια πολυαναμενόμενη συνάντηση με τους συγγενείς, μια ευκαιρία να περάσετε χρόνο μαζί τους, να διασκεδάσετε, να φάτε και να πιείτε με την οικογένεια και τους φίλους σας. Σε κάθε τάφο επικρατεί ένα οικογενειακό ειδύλλιο: οι άνδρες συζητούν, οι γυναίκες ετοιμάζουν σνακ, οι μεγαλύτεροι συγγενείς διηγούνται αστείες ιστορίες από τη ζωή των νεκρών, τα παιδιά παίζουν και τα μωρά κοιμούνται στην αγκαλιά των γονιών τους.

Παρελάσεις και πομπές

Μια από τις πιο εντυπωσιακές παραδόσεις της Día de los Muertos είναι οι παρελάσεις και οι πομπές που πραγματοποιούνται στις πόλεις του Μεξικού. Η πιο διάσημη παρέλαση πραγματοποιείται στην πρωτεύουσα, την Πόλη του Μεξικού. Οι προετοιμασίες για το μεγάλο αυτό γεγονός διαρκούν αρκετούς μήνες και οι συμμετέχοντες δημιουργούν πολύχρωμα κοστούμια και μάσκες εμπνευσμένες από τις εικόνες των σκελετών και των πνευμάτων.

Η παρέλαση στην Πόλη του Μεξικού προσελκύει όχι μόνο ντόπιους αλλά και χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο, και οι δρόμοι γεμίζουν με τεράστιες μαριονέτες σε φυσικό μέγεθος, ορχήστρες που παίζουν μουσική μαριάτσι και χορευτές με παραδοσιακές στολές. Αυτό το θεαματικό γεγονός γίνεται μια πραγματική γιορτή της ζωής, όπου ο θάνατος τιμάται με χαρά και μεγάλο σεβασμό.

Γαστρονομικές παραδόσεις

Οι γαστρονομικές παραδόσεις παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στον εορτασμό της Ημέρας των Νεκρών. Ένα από τα πιο διάσημα πιάτα είναι το pan de muerto (ψωμί των νεκρών), ένα γλυκό ψωμί διακοσμημένο με κόκαλα από ζύμη. Συμβολίζει τον θάνατο και την αναγέννηση και συχνά παρασκευάζεται λίγες ημέρες πριν από τη γιορτή.

Άλλα δημοφιλή πιάτα είναι τα ταμάλες, τα οποία είναι κέικ καλαμποκιού τυλιγμένα σε φύλλα καλαμποκιού ή μπανάνας και παρασκευάζονται με διάφορες γεμίσεις όπως κρέας, τυρί ή φρούτα. Τα ταμάλες συμβολίζουν τη φιλοξενία και τη γενναιοδωρία, καθώς η παρασκευή τους απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια.

Το σοκολατένιο αθόλε, ένα παχύρρευστο ρόφημα που παρασκευάζεται από καλαμποκάλευρο, σοκολάτα και μπαχαρικά, είναι επίσης παραδοσιακό πιάτο αυτής της γιορτής, ένα ρόφημα που ζεσταίνει και δίνει ενέργεια κατά τη διάρκεια των νυχτερινών επισκέψεων στα νεκροταφεία. η σημασία αυτών των πιάτων υπερβαίνει απλώς την ικανοποίηση του ουρανίσκου. Αποτελούν σημαντικό μέρος της γιορτής που φέρνει κοντά τους ζωντανούς και τους νεκρούς, δημιουργώντας μια αίσθηση ενότητας και κοινής χαράς.

Ημέρα των Νεκρών σε διάφορες περιοχές του Μεξικού

Οι εορτασμοί της Día de los Muertos διαφέρουν ελαφρώς από περιοχή σε περιοχή στο Μεξικό, αν και τα γενικά στοιχεία της γιορτής είναι πολύ παρόμοια, κάθε περιοχή προσθέτει τις δικές της μοναδικές παραδόσεις και τελετουργίες που αντικατοπτρίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον τοπικό πολιτισμό και την ιστορία.

1. Η Πόλη του Μεξικού (Κοιλάδα του Μεξικού) φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες παρελάσεις της Día de los Muertos στην πρωτεύουσα, προσελκύοντας χιλιάδες τουρίστες, και φιλοξενεί δημοφιλείς εκθέσεις τέχνης, θεατρικές παραστάσεις και μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν τα θέματα του θανάτου και της αναγέννησης. Οι offrendas της Πόλης του Μεξικού συχνά περιέχουν στοιχεία σύγχρονης τέχνης που αντικατοπτρίζουν το αστικό στυλ της πόλης;
2. Η Οαχάκα φημίζεται για τους φωτεινούς και πολύχρωμους εορτασμούς της, και τα τοπικά offrendas είναι πολύ λεπτομερή και ποικίλα, περιλαμβάνοντας συχνά παραδοσιακά γλυπτά και φιγούρες από ξύλο ή παπιέ-μασέ. Οι ντόπιοι οργανώνουν νυχτερινές εκδρομές στο νεκροταφείο, όπου χορεύουν και τραγουδούν με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής;
3. Οι εορτασμοί του Michoacán (Patzcuaro) στο νησί Ianzizio περιλαμβάνουν μεγάλες πομπές με βάρκες στη λίμνη Patzcuaro διακοσμημένες με κεριά και λουλούδια, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι οι ψυχές των νεκρών επιστρέφουν μέσω της λίμνης και οργανώνουν παραδοσιακές τελετές για την υποδοχή τους;
4. Η Βερακρούζ έχει αφρο-μεξικανικά στοιχεία στους εορτασμούς της, αντανακλώντας την ιστορική επιρροή του αφρικανικού πολιτισμού. Χοροί όπως ο "danza de los viejitos" (χορός των γερόντων) είναι δημοφιλείς εδώ, που απεικονίζουν τα παλιά πνεύματα που επιστρέφουν στη γη. Οι οφρέντες διακοσμούνται με τοπικά λουλούδια και φρούτα και παραδοσιακά προϊόντα από πηλό.

Παραδείγματα περιφερειακών ιδιαιτεροτήτων

• Guanajuato: τα τοπικά offrendas συχνά περιλαμβάνουν γλυπτά από μούμιες που βρέθηκαν στις τοπικές κατακόμβες, γεγονός που δίνει στις γιορτές μια μοναδική μυστικιστική νότα;
• Chiapas (San Juan Chamula): οι τοπικές κοινότητες των Μάγια γιορτάζουν την Día de los Muertos με μεγάλο αριθμό τελετουργιών και τελετών που συνδυάζουν τις καθολικές και τις παραδοσιακές δοξασίες των Μάγια. Τα οφρέντας περιέχουν σπάνια βότανα και λουλούδια που έχουν συμβολική σημασία για τους Μάγια;
• Jalisco (Tlaquepaque): οι εορτασμοί περιλαμβάνουν μεγάλες εκθέσεις κεραμικών και έργων τέχνης που απεικονίζουν σκηνές από τη Día de los Muertos, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις που αντικατοπτρίζουν τοπικούς θρύλους για το θάνατο και την αναγέννηση.

Πολιτιστικός αντίκτυπος

Ο εορτασμός της Ημέρας των Νεκρών (Día de los Muertos) είχε σημαντικό αντίκτυπο στη λαϊκή κουλτούρα, ιδίως στους τομείς της τέχνης και του κινηματογράφου, και η γιορτή, με τις ζωντανές εικόνες και τον βαθύ συμβολισμό της, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες, συγγραφείς και κινηματογραφιστές.

Αντανακλάσεις της γιορτής στις ταινίες

Μια από τις πιο διάσημες ταινίες που αντικατοπτρίζουν την Ημέρα των Νεκρών είναι η ταινία κινουμένων σχεδίων Coco της Pixar. Η ταινία Coco κυκλοφόρησε το 2017 και αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού ονόματι Miguel που ονειρεύεται να γίνει μουσικός, αλλά η οικογένειά του του απαγορεύει να ασχολείται με τη μουσική. Τη νύχτα της Ημέρας των Νεκρών, βρίσκεται στη μεταθανάτια ζωή, όπου συναντά τους προγόνους του και αποκαλύπτει οικογενειακά μυστικά. Το Coco έγινε παγκόσμια επιτυχία, κερδίζοντας πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων και Καλύτερου Τραγουδιού ("Remember Me").

"Το Coco αποτυπώνει αριστοτεχνικά το πνεύμα της Ημέρας των Νεκρών, καταδεικνύοντας τις πλούσιες παραδόσεις και τους συμβολισμούς της γιορτής. Η ταινία εφιστά την προσοχή στη σημασία της οικογένειας, της μνήμης και του σεβασμού προς τους προγόνους, που αποτελούν κεντρικές πτυχές της γιορτής. Οπτικά στοιχεία, όπως τα πολύχρωμα οφρέντα, οι σκελετοί και η χρήση καλέντουλας, μεταφέρονται με μεγάλη αγάπη για τη λεπτομέρεια, επιτρέποντας στους θεατές από όλο τον κόσμο να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν την ομορφιά του μεξικανικού πολιτισμού.

Ενδιαφέρον γεγονός: Για τη δημιουργία του Coco, η ομάδα της Pixar διεξήγαγε εκτεταμένη έρευνα στο Μεξικό, επισκεπτόμενη διάφορες περιοχές και μελετώντας τις τοπικές παραδόσεις της Día de los Muertos για να αναπαραστήσει τις πολιτιστικές λεπτομέρειες και την ατμόσφαιρα της γιορτής με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια.

Τέχνη

Η Ημέρα των Νεκρών έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τη θεματολογία της στα έργα τους, με τον Μεξικανό καλλιτέχνη Jose Guadalupe Posada να δημιουργεί τη διάσημη εικόνα της La Catrina, ενός σκελετού που φοράει ένα υπέροχο καπέλο και έχει γίνει σύμβολο της γιορτής. Αρχικά γνωστή ως "Calavera Garbanzera", η εικόνα αυτή ήταν μια σάτιρα για τη μεξικανική αριστοκρατία, η οποία προσπαθούσε να μιμηθεί το ευρωπαϊκό στυλ. Το 1947, ο Ντιέγκο Ριβέρα συμπεριέλαβε την Κατρίνα στην τοιχογραφία του "Το όνειρο της Κυριακής στο σοκάκι", η οποία εδραίωσε τη θέση της στη μεξικανική κουλτούρα.

Σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως η Frida Kahlo έχουν επίσης ενσωματώσει στοιχεία της Día de los Muertos στο έργο τους, τονίζοντας την πολιτιστική σημασία της γιορτής, με την Kahlo να χρησιμοποιεί συχνά σύμβολα που σχετίζονται με τον θάνατο και την αναγέννηση στις αυτοπροσωπογραφίες της.

Μουσική

Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εορτασμού της Ημέρας των Νεκρών, με τα παραδοσιακά τραγούδια μαριάτσι να παίζονται συχνά κατά τη διάρκεια παρελάσεων και πομπών. Σύγχρονοι μουσικοί αναφέρονται επίσης στα θέματα της γιορτής στη δουλειά τους, με τον Carlos Santana να ενσωματώνει στοιχεία της Día de los Muertos στο άλμπουμ του Corazón. Οι συνθέσεις του, εμπνευσμένες από τη γιορτή, αντικατοπτρίζουν τη βαθιά σύνδεση μεταξύ ζωής και θανάτου μέσω της μουσικής.

Ενδιαφέρον γεγονός: Κατά τη διάρκεια του εορτασμού στην Οαχάκα, τα μουσικά συγκροτήματα ερμηνεύουν παραδοσιακά τραγούδια καθώς και νέες συνθέσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά για τη γιορτή. Η μουσική συνοδεύει όλες τις πτυχές του εορτασμού, από τις πομπές μέχρι τις οικογενειακές συγκεντρώσεις στα νεκροταφεία.

Λογοτεχνία

Η λογοτεχνία έχει επίσης επηρεαστεί από την Ημέρα των Νεκρών, με Μεξικανούς συγγραφείς όπως ο Οκτάβιο Παζ και ο Κάρλος Φουέντες να εξερευνούν στα έργα τους θέματα θανάτου και αναγέννησης, χρησιμοποιώντας εικόνες και συμβολισμούς από τη γιορτή. Για παράδειγμα, στο δοκίμιό του "Ο λαβύρινθος της μοναξιάς", ο Octavio Paz εξετάζει τη μεξικανική κουλτούρα μέσα από το πρίσμα της γιορτής του θανάτου, δείχνοντας πώς η Día de los Muertos αντανακλά τη μεξικανική κοσμοθεωρία.

Ενδιαφέρον γεγονός: Ο διάσημος Μεξικανός ποιητής Juan Rulfo χρησιμοποίησε συχνά στα έργα του τα θέματα του θανάτου και της μεταθανάτιας ζωής, εμπνευσμένα από τη Día de los Muertos. Η συλλογή διηγημάτων του "Ο δήμιος του Comal" είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα λογοτεχνίας που εξερευνά αυτά τα θέματα.

Διεθνής αναγνώριση

Η συμπερίληψη της γιορτής στον κατάλογο της UNESCO συνέβαλε στη διατήρηση και προώθηση των αρχαίων παραδόσεων διεθνώς, προωθώντας την κατανόηση και τον σεβασμό του μεξικανικού πολιτισμού. Η γιορτή δεν τιμά μόνο τη μνήμη των νεκρών, αλλά ενώνει και τους ζωντανούς, υπενθυμίζοντάς μας τη σημασία των οικογενειακών δεσμών και της κληρονομιάς.

Εορτασμοί εκτός Μεξικού

Οι παραδόσεις της Ημέρας των Νεκρών έχουν εξαπλωθεί πολύ πέρα από το Μεξικό, χάρη στις προσπάθειες της μεξικανικής διασποράς και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη γιορτή σε όλο τον κόσμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ζει μεγάλος αριθμός Μεξικανών, οι εορτασμοί της Día de los Muertos έχουν διαδοθεί ευρέως, ιδίως σε πόλεις όπως το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο και η Νέα Υόρκη.

Οι πόλεις του Τέξας, όπου ο μεξικανικός πολιτισμός έχει σημαντική επιρροή, έχουν επίσης γίνει σημαντικά κέντρα εορτασμού, με πόλεις όπως το Σαν Αντόνιο και το Όστιν να φιλοξενούν μεγάλες παρελάσεις, εκθέσεις τέχνης, συναυλίες και εκπαιδευτικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στη Día de los Muertos. Τοπικά μουσεία και πολιτιστικά κέντρα διοργανώνουν εκθέσεις που παρουσιάζουν παραδοσιακά offrendas, καθώς και εργαστήρια κατασκευής κρανίων από ζάχαρη και ζωγραφικής μασκών.

Ενδιαφέρον γεγονός: Στο Λος Άντζελες, το μουσείο Hollywood Forever Cemetery Museum φιλοξενεί κάθε χρόνο έναν από τους μεγαλύτερους εορτασμούς της Día de los Muertos εκτός Μεξικού, προσελκύοντας χιλιάδες συμμετέχοντες που έρχονται για να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών συγγενών και φίλων τους, καθώς και να απολαύσουν πολύχρωμες παρελάσεις, μουσική και εκθέσεις τέχνης.

Η εξάπλωση των παραδόσεων της Ημέρας των Νεκρών σε άλλες χώρες συμβάλλει στον αμοιβαίο εμπλουτισμό των πολιτισμών. Η γιορτή βρίσκει απήχηση σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου οι άνθρωποι υιοθετούν με σεβασμό και περιέργεια τα μεξικανικά έθιμα, προσθέτοντας σε αυτά στοιχεία του δικού τους πολιτισμού, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τον Καναδά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν στον εορτασμό δημιουργώντας offrendas στα σπίτια και τις κοινότητές τους.